De laatste paar weken gaat het niet zo goed met Paul. De wonden aan zijn linkervoet en -been wilden niet helen, ondanks de goede verzorging van Myriam, zijn vrouw, en de wondverpleegkundige. Gangreen kroop langzaam vanaf zijn voet richting zijn kuit.
Op een gegeven moment heeft Myriam in overleg met Paul de keuze moeten maken om het linkerbeen te laten amputeren. Paul heeft altijd gezegd, dat amputatie geen optie was, dan ‘liever’ euthanasie. Nu gaf hij heel duidelijk aan dat hij wil blijven leven.
Afgelopen dinsdag was het zover. Ik was om 9.00 uur in Haarlem om Paul en Myriam naar het ziekenhuis te brengen. Hij zou dezelfde dag nog geopereerd worden. Bij aankomst bleek, dat er eerst een PCR test gedaan moest worden en een hartfilmpje gemaakt moest worden. Eén hartklep functioneert niet naar behoren waardoor een operatie onder narcose een extra groot risico is voor Paul.
Ook in dit ziekenhuis zijn er te weinig zorgmedewerkers en veel urgente gevallen. Er werd later op de dag besloten dat de operatie de volgende dag zou plaatsvinden. Paul, die nuchter was, had inmiddels enorme honger gekregen, dus ik ben naar een supermarkt in de buurt gelopen om een paar eiwitrijke ’snacks’ te halen. Paul smulde! Zijn eetlust is gelukkig nog heel goed.
Woensdag is de operatie uitgevoerd. Paul heeft het gered, maar is nog zwak. De foto is door Myriam genomen vlak na de operatie. Paul reageerde niet op het ziekenhuispersoneel, maar wel op Myriam, die een lekker hapje voor z’n neus hield. Vanwege tijdgebrek van het personeel, gaat Myriam hem vrijwel dagelijks verzorgen. Ik zal dit a.s. dinsdag doen.
Gisteren kreeg ik een appje van Myriam, dat Paul een zware longontsteking heeft opgelopen. De komende dagen zijn spannend of Paul het gaat redden. Ik hoop van ganser harte dat hij het redt. Hij heeft een enorme wil om te leven. Zonder de gangreen, is de kans groot dat het hem zelfs beter zal gaan en nu dit weer. Zet’m op Paul!