Vorige week schreef ik over Vreeswijk, een pareltje aan de rivier de Lek. Inmiddels is het donderdag en een week verder.
Vandaag was ik uiteraard weer bij Karel, die man van mijn leeftijd met de spierziekte Myotone Dystrofie. Als ik zeg, dat ik al drieënhalf jaar elke donderdag bij hem kom, dan kom ik ook echt elke donderdag bij hem. Het voelt goed om bij hem te komen.
Zijn vrouw had mij gisterenavond geappt met de vraag of ik vandaag een half uurtje later kon beginnen. Ze voelde zich, na een best wel heftige, Corona besmetting nog niet top, dus ze wilde iets langer uitslapen. “Ja prima!” had ik geantwoord. Voor mij ook lekker om te blijven liggen. Rond 8 uur stond ik naast zijn bed.
Aangezien vandaag een rustige dag was, zonder veel bijzonderheden, skip ik het deel waar ik zorg verleen…
Enfin het is 14.30 uur als ik de deur bij m’n cliënt achter mij dicht trek. “Wat zal ik nu eens gaan doen?” Twee weken geleden naar de prachtige zilverstad Schoonhoven, vorige week dus Vreeswijk en vandaag naar Oudewater, een ander pareltje tussen Woerden en de stad Utrecht.
Heerlijk een uurtje rondgewandeld. De naam van het schip past precies bij de fase in mijn leven. De poes zat al op mij te wachten en begon luid te miauwen toen ik vroeg hoe het met haar gaat. Ik werd overladen met kopjes en ze kletste honderduit. Ze liet zich ook gewillig aaien terwijl ik terug praatte.
Daarna nog even een ijsje aan de gracht gegeten en vervolgens binnendoor gereden via Montfoort richting Haarzuilens. Kasteel De Haar was al gesloten, dus op naar het ‘bruisende’ centrum en heerlijk op een terrasje wat gedronken en gegeten.
Wederom een top dagje met een zorgdeel en nog een stukje vrije dagbesteding.
I ❤️ ontzorgverlening!