Gisteren was ik bij Johan (fictieve naam) in Bussum. Ik heb vaker over hem geschreven, over zijn worsteling met parkinsonisme en over hem als persoon. Een mooi mens met een ruw randje!. Hij was een beetje off en vroeg iets te drinken. Op een gegeven moment had hij dringend behoefte aan iets warms te eten. Op mijn vraag, of hij groentesoep wilde, reageerde hij bevestigend.
Na zo’n 20 minuten had ik een lekker smaakvol soepje voor hem gemaakt. Een grote zoete aardappel erin, bloemkool, prei, venkel, wortels, andijvie, knoflook en gember en allerlei kruiden had ik er in gedaan. Power food, zoals hij dit soort gerechten noemt. Tussendoor checkte ik zeer regelmatig hoe het ging met hem aangezien dat per minuut kan veranderen
Hij was nog off en had hulp nodig bij het rechtop zitten en het positioneren van de soepkom voor hem op zijn matrasje in de woonkamer. De soep wordt nooit zo heet gegeten als gereserveerd. Ik zei “pas op hè, is loeiheet”. Zijn reactie was “Gooi er maar een raketje in”. “Huh, écht?”. Enfin ik heb er een 🚀 ijsje ingehangen. Binnen 1 minuut was die helemaal gesmolten.
Hij heeft gesmuld met geluid als “mmmm lekker”. Zo zijn de meest exclusieve gerechten ontstaan, gewoon doen en experimenteren. Dit gerecht hebben we ‘Rocket to the moon’ genoemd. We hadden heel veel lol samen 😆 Later, het ging Johan weer beter, hebben we de vijver, zo goed en zo kwaad, draadalg vrij gemaakt. Ik zei dat het me ontroerde om hem zo te zien. De soep had hem blijkbaar goed gedaan. We hebben elkaar even een knuffel gegeven. Ik zag dat het hem veel deed, maar mij ook. Een ontroerd moment van welbevinden Op een gegeven moment vroeg ik hem, of hij oké was en of ik kon gaan. Na zijn bevestiging, ben ik richting de boot gereden voor een tochtje naar Amersfoort.
Dit blogje is slechts een snapshot van mijn bezoek aan deze veerkrachtige man, die ik al zo’n 6,5 jaar ken. Er is een mooi contact ontstaan tussen ons. Hij voelt zich veilig als ik er ben. De aanloop poes is ook altijd blij om me te zien, dit heeft ze volgens Johan niet met iedereen. Ze praat met me en gaat liggen om geaaid te worden. Daarna wil ze even spelen. De poes waakt vaak over Johan. Ik noem haar een engel met een vachtje.