In mijn vorige blog “Wat heeft Mees?” schreef ik over de ziekenhuisopname van Mees. Deze blog gaat over mijn ervaringen als ontzorgverlener in het ziekenhuis bij Mees.
Ontzorgverlening in een zorginstelling
Wat heeft Mees?
Deze blog gaat over de tweede recente ziekenhuisopname van Mees in het Meander ziekenhuis in Amersfoort. Een fijn, modern ziekenhuis met hele fijne medewerkers. Ik ben tijdens deze opname een aantal dagen en nachten bij Mees in het ziekenhuis geweest en heb voor hem gezorgd. De andere dagen en nachten waren zijn vader of moeder of anderen van het ‘team Mees’ bij hem.
Bron foto: eigen foto
‘Het was me een waar genoegen”
Afgelopen dinsdag was ik weer bij Paul. Het ging hem de laatste twee weken niet zo goed. Hij had de dagen ervoor weinig gegeten, terwijl hij normaliter veel eet. Toch wilde Paul blijven leven. Op dat punt was hij zeer duidelijk, maar dinsdag was hij meer in zichzelf teruggetrokken.
Mees bezoekt de kleinste stad van Nederland
Vandaag was ik de hele dag bij Mees. Het is fijn om bij hem te zijn. Zijn lach en zijn enthousiasme werken erg aanstekelijk. Een bijna magische wisselwerking ontstaat als we elkaar zien.
Paul is weer thuis!
Een paar dagen geleden zag ik dat Myriam belde. Er ging toch even de gedachte door mijn hoofd “Hij zal toch niet…”. Ze klonk best opgewekt. Ze vertelde dat Paul op vrijdag ontslagen zou worden vanuit het Spaarne Gasthuis. “Kun jij dan komen om mij te helpen?”.
Erop!
Vandaag was ik rond 11.30 uur in het ziekenhuis bij Paul. Bij binnenkomst lag Paul op bed in een diepe slaap.
Erop of eronder
De laatste paar weken gaat het niet zo goed met Paul. De wonden aan zijn linkervoet en -been wilden niet helen, ondanks de goede verzorging van Myriam, zijn vrouw, en de wondverpleegkundige. Gangreen kroop langzaam vanaf zijn voet richting zijn kuit.
Ho ho ho
Vorige week dinsdag was ik bij Paul in Haarlem. Het gaat hem niet echt goed. Door de diabetes heeft hij last van zgn. diabetische voeten. Slechte doorbloeding en weinig beweging zorgen voor wonden aan z’n voeten en benen.
“Doe niet zo debiel!”
Vorige week was ik in Haarlem bij Paul. Paul is inmiddels 75 jaar en lijdt aan vasculaire dementie en suikerziekte. Deze combinatie zorgt voor geheugenproblemen en wonden aan zijn voeten en benen.
“Een poncho?? Ben je gek?”
Afgelopen dinsdag was ik in Haarlem bij Paul, een man van 74 met vasculaire dementie en diabetes. Ik schrijf regelmatig over hem en zijn vrouw, Myriam. Inmiddels kom ik al ruim een jaar bij hen. Meestal zegt Paul ‘nee’ als ik hem vraag of hij naar buiten wil. Dat wil niet zeggen, dat ik zijn mening altijd respecteer.
