Vandaag ben ik precies één jaar, drie maanden en twee dagen bij de ‘zaak’. Ongelofelijk hoe snel het afgelopen jaar gegaan is.
Intouchables
Als ik terugkijk op dit jaar, dan kan ik tevreden zijn. Vorig jaar ben ik begonnen als vrijwilliger bij Huizenvoorelkaar.nl. Ik voel me een beetje als Driss van de film Intouchables. Eens in de drie weken rijd ik mijn cliënt in zijn Rolls Royce Phantom naar een museum, waarna ik hem in z’n rolstoel door het museum rijdt. Heerlijk om te doen.
Parkinson en dementie
Daarna via Saar aan Huis aan de slag gegaan bij een echtpaar in ‘t Gooi. Hij dement(erend), zij heeft Parkinson. Ik heb voor hen boodschappen gedaan, gekookt en huishoudelijke taken verricht. Op een gegeven moment zijn ze allebei naar een (verschillend) tehuis gegaan. Het was een fijne tijd met hen. Via de man kwam ik er achter dat het door oogcontact, aanraking en rust heel goed mogelijk was om contact te krijgen. We hadden leuke gesprekken over vroeger. De vrouw was ondanks het gegeven dat ze elke keer iets moet inleveren zo ontzettend positief, dat ik een lesje over nederigheid geleerd heb.
A.L.S.
Eind juli 2018, ik was toen 5 dagen zelfstandig, ben ik aan mijn eerste opdracht als zelfstandige begonnen. Hier heeft LinkedIN mij geholpen. Dit was die man met ALS. Mijn taken bestonden o.a. uit het douchen van mijn cliënt, die volledig aan de rolstoel gekluisterd was en via een spraakcomputer en letterkaart met mij communiceerde. Ik heb nu veel ervaring met o.a. een tillift, een speciale douchestoel, een nekkraag, sondevoeding, PGB beheer, zorgcoördinatie. Een fijne maar heftige tijd meegemaakt. Mijn leercurve was heel stijl. Helaas is hij na 3,5 maand overleden. Hij laat een onuitwisbare indruk achter.
Myotone Dystrofie (MD)
Via cliëntondersteuner Caroline vd Hek (Clientondersteuning Plus) kom ik sinds januari en maart bij resp. een vrij jonge man met de spierziekte MD en een oudere heer met Parkinson. Elke donderdag kom ik bij mijn cliënt met MD. Hij woont op ca. drie kwartier vanaf ‘t Gooi. Door zijn aandoening is hij niet staat om voor zichzelf te zorgen. Hulp bij de algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL) en een stukje persoonlijke verzorging zijn mijn hoofdtaken. Tussen de taken door help ik hen met hand- en spandiensten in en om het huis. Uiteraard lever ik een portie welbevinden in de vorm van oprechte aandacht. We kunnen het goed vinden met elkaar.
Parkinson
Bij de oudere heer met Parkinson kom ik elke maandagochtend en ik blijf tot dinsdagavond. Hij en zijn vrouw wonen op een uur rijden vanaf mijn huis. Dit is wat mij betreft geen probleem. Toen ik in de ICT werkte, was dit normaal. Ik help hem vooral met persoonlijke verzorging (incl. slaap/nachtdienst) en individuele begeleiding. Tussendoor lever ik hand en spandiensten als mijn cliënt rust. Denk hierbij aan grasmaaien, computer opschonen, hulp bij zorgadministratie, boodschappen doen, koken, wassen. Ook begeleid ik hen bijv. bij bezoekjes aan het RadboudUMC. Hiermee ontlast ik zijn vrouw. Heerlijk om dit werk te doen.
Parkinson
Verder kom ik via Homeinstead bij een jongere man met Parkinson. Hem help ik met o.a. boodschappen doen. Dit was de hoofdtaak, maar ook komt het voor dat hij “off” is. In zo’n geval help ik hem met de ADL. Ik kook soms voor hem en ik heb hem geholpen bij het maken van een vijver. De vijver heeft hij zelf gegraven. Na de Deep Brain Stimulation (DBS) operatie in het UMC zit hij beter in zin vel. In ca. 4 maanden tijd heeft hij zijn medicatie met ca. 75% afgebouwd. Via ‘the thing’ bedient hij de sensoren in zijn hoofd (zeer kort door de bocht uitleg). Super om te zien.
Een jonge vent van 90!
Verder kom ik via Homeinstead bij een jonge man van 90. In zijn hoofd is hij namelijk van mijn leeftijd. Erg leuk om samen met hem boodschappen te doen bij een zeer ruime Jumbo in Hilversum. Chapeau Jumbo! Er is een hangplek voor ouderen met heerlijke koffie en… dit is echt top…. er is een toilet. Dit komt weinig voor. Een modelsupermarkt voor ouderen. We hebben elke week veel lol samen. We ontmoeten vaak dezelfde mensen, dit zorgt voor veel leuke gesprekken, maar ook zijn we tussendoor serieus. Hij heeft veel meegemaakt! Fijn om er te zijn.
Koffie met bitterballen en bier met appeltaart
Verder kom ik via Saar aan Huis bij een oudere man, die het heerlijk vindt om het huis uit te gaan. Hij heeft lichamelijke ongemakken en loopt moeilijk. Maar het lukt elke keer weer om met mij mee te gaan, met rollator en stok. We genieten van kopje koffie met bitterballen of een biertje met appeltaart ✅. We doen het allemaal. Oh ja, lekker snuffelen tussen de boeken bij boekhandel Los in Bussum, dat vindt hij heerlijk. Hij vindt altijd weer iets om te lezen.
Een oudere dame, oudere hond en oudere auto
Via Saar aan Huis ga ik af en toe in een weekend wandelen met een oudere dame met een oudere hond en een oudere auto. Zij lijdt aan dementie en herkend me niet als ik kom. De hond herkend me wel en blaft uitbundig van blijdschap. Ik bel haar altijd een uur voordat ik kom, zodat de hond indien nodig z’n behoefte in de grote tuin kan doen. Dit voorkomt dat ik hondepoep uit het hoogpolige kleed moet krabben etcetera etcetera. Ik noem door de telefoon en als ik aan de deur sta altijd de naam van haar dochter en van haar hond. Dit geeft haar vertrouwen. Behalve wandelen, geef ik de hond z’n pilletje, ook al beweert mevrouw dat hij deze al gehad heeft. Als de autosleutels zoek zijn, weet ik waar ik moet zoeken. Ik zorg ook dat ze een warme maaltijd krijgt (in het weekend diepvries, maar doordeweeks krijgt ze gelukkig een warme maaltijd via een service aan huis) en ook voer ik de hond stiekem bij als mevrouw op de toilet zit.
Je hebt geen keuze…
Sinds afgelopen zondag kom ik bij een oudere dame, die een aantal weken geleden van de trap gevallen is. Ik bezoek haar met de fiets. Pols gebroken en bovenarm op twee plekken. Ze is in de mineurstemming omdat ze niet meer buitenkomt. Normaliter, ik ken haar via mijn vrijwilligerswerk in de kerk, fietst en loopt ze overal naar toe. Nu dus niet met als gevolg rugklachten, pijn in haar kuit, angst om te vallen, etcetera etcetera. Toen ik haar belde om een ‘sterkte’ kaart van de kerk te brengen, reageerde ze verheugd. “Ik neem je mee naar buiten” zei ik. “Dat vind ik heel eng” antwoordde ze. Enfin ik kwam bij haar langs en vroeg op een gegeven moment of ze er klaar voor was. Nee dus! Ze had er een nachtmerrie van gehad en zei dat ze besloten had om niet naar buiten te gaan. Ik vertelde haar dat ze me verkeerd begrepen had. Ze had geen keuze. Enfin, ik heb eerst voorzichtig in huis geoefend met haar. Ze voelde zich direct veilig en heeft zich uiteindelijke laten leiden. We zijn buiten geweest en ze heeft uiteindelijk ca. 100 meter gewandeld op een manier zoals ze altijd deed. Niet krampachtig, maar op haar ‘gemak’ stevig door mij vastgehouden. Vanavond ben ik weer bij haar langs geweest en heb haar een keer of drie meegenomen op een ‘wandeling’ door haar appartementje . Ze vond het fantastisch. Toen ik wegging vroeg ze “Wanneer kom je weer?” Ik zou elke dag wel willen, maar moet oppassen dat ik niet 7 dagen per week ga werken. Nu werk ik ca. 4,5 dag tot soms 6 dagen per week.
Big business!
‘Big business’is natuurlijk gekheid, maar ik kan zeggen, dat ik mezelf best succesvol vind. Ik heb genoeg werk, heb een netwerk opgebouwd en ontmoet nog steeds nieuwe mensen. Ik kan er ook nog eens goed van rondkomen. En dit allemaal zonder achtergrond in de zorg. Ik ben best trots op mezelf! I did it my way!
Genoeg voor nu!