Gisteren was ik de hele dag bij Mees, van de vroege ochtend tot in de avond. Hij was heel vrolijk en had net als ik zin in de nieuwe dag. Bij binnenkomst in z’n slaapkamer lachte hij me al toe.
“Myyyyyyy….” begon ik en Mees begon nog verder te grijnzen. De begin tune van “My Bonnie is over the ocean”. Geen idee waarom, maar Mees is gek op dit liedje. Ik heb wel 10 verschillende versies van dit liedje op z’n iPad, van de blues versie van Ray Charles tot aan de meer pop versie van de The Beatles & Tony Sheridan. Mees loves it.
Mees vindt het heel erg leuk als ik met hem de liedteksten ga analyseren. “Hmmm Mees, er wordt al decennia gezongen dat Bonnie terug moet komen. Dat is toch gek? Waarom denken ze nog steeds dat ze terugkomt en wil ze überhaupt nog terugkomen? Misschien heeft ze wel een man ontmoet, of heeft ze Nederland ontvlucht na een schandaal”. Mees heeft dan de grootste lol. Of het slaapliedje over dat schaap met witte voetjes. “Witte voetjes? Mees wat een gek liedje is dat. Stel dat een kind een schaap in de wei ziet met vieze vuile modderpoten, dan is het gelijk getraumatiseerd. Mees schatert dan van de lach, dus ik zing dan “…een schaap met vieze vuile modderpoten…”. Past niet helemaal in de melodie, kwestie van sneller zingen.
Nadat ik Mees door het ochtendritueel heen geloodst had, heb ik voorgelezen uit een boek over de geschiedenis van het Romeinse rijk, van opkomst tot ondergang. Best een actueel onderwerp over de grootheidswaanzin van een paar, vaak kleine mannen, met een groot ego. Ik ben ook niet groot, maar mijn ego past tenminste precies bij mijn lengte.
Een mooi boek met veel plaatjes. Mees houdt van geschiedenisles. Twee andere begeleiders uit team Mees gaan vaker met hem naar allerlei leerzame musea en betrekken hem bij o.a. het ontstaan van het Universum en de mensen. Ik doe weer andere dingen met Mees. Ik ga weer vaker naar allerlei bosrijke gebieden, aangezien Mees gek op natuur is en vooral op bomen. Zo ontstaat er veel variatie voor Mees.
In de middag zou ik met Kim en een meisje van 13, waar Kim die dag 1 op 1 voor zorgde, Mees en ik naar het strand van Huizen gaan. Mees had er enorm veel zin in. We zijn hier een paar keer eerder geweest, maar nog nooit daar gezwommen. Er was een mooie plek in de schaduw met een briesje waar we met z’n allen enorm genoten van het water. Mees heeft een zwemkraag om te voorkomen dat zijn hoofd onder water komt, maar bij die schaduwplek was het water ondiep en dan zit zo’n zwemkraag in de weg. Het maakte hem een beetje onrustig. Om die reden heb ik de zwemkraag afgedaan en hield hem goed vast, zodat hij heerlijk kon dobberen. Na een tijdje overstrekte hij ineens en schoot z’n koppie onder water. Uiteraard had ik zijn hoofd direct weer boven water. Hij proestte en hoestte en keek een beetje verschrikt. Bij het zien van mijn brede grijns, begon hij direct te lachen met veel geluid.
We hebben nog een tijdje op het gras gelegen en een ijsje bij het IJsboerke gekocht. Rond half vijf hebben Kim en ik de kinderen weer aangekleed en zijn we met de bus van de vader van Mees weer terug gereden naar De Glind.
Het was weer een prachtige dag.