Gisteren was ik de hele dag bij Mees. Vanaf hem uit bed halen tot hem in bed leggen. Een dag zonder afspraken, dus de wereld lag aan onze voeten.
Na de ochtendrituelen vroeg ik Mees of hij zin had om op stap te gaan met de bus. De bus, als in de grote verhoogde Mercedes bus met lift, van z’n vader. Ik weet dat Mees hier vrijwel altijd super enthousiast op reageert. Ook nu en ik had het plan opgevat om hier een kort filmpje van je maken. Helaas ik was te laat. ‘Take two’ was best geslaagd, kijk zelf maar door op het linkje te klikken.
“Wil je naar een museum in Utrecht, of wandelen in het cm Wilbrinkbos?” Bij museum was de glimlach van Mees iets groter. Althans dat vond ik. Het werd Utrecht en het museum werd Centraal Museum. Ik had de dag daarvoor al een reservering gemaakt voor hun website. Ik hoor je denken. Had Mees dan wel een keus? Ja hoor, als Mees wild-enthousiast zou worden van de optie Wilbrinksbos, dan waren we daar heen gegaan. We waren daar al een paar keer eerder. Een bosje met oude bomen. We praten met bomen en vragen of de boom een Toverboom is. We zijn geïnspireerd door het liedje “ de boom staat stil” van Dirk Scheele. Ik schreef hier al eerder over.
“Mochten we er geen bal aan vinden, dan kunnen we alsnog naar het Wilbrinksbos”. Mees vond het best.
Enfin wij naar het museum. De rit daar naartoe was ook leuk. Ik hang een beetje de clown uit en Mees heeft lol. Gelukkig had ik zijn vader laten weten dat we naar Utrecht zouden gaan, dus hij had een gratis parkeervergunning geregeld om gratis met gehandicaptenkaart te mogen parkeren. Dit is nieuw en wist ik niet. Ik had blijkbaar oud nieuws gegoogeld waarin stond dat je vrijwel overal gratis mocht parkeren. Pfiewww.
Het museum staat voor een groot deel in de figuurlijke steigers. Dit had ik gelezen op hun website, ook het Nijntje museum was dicht. Het grotendeels nagebouwde atelier van Dick Bruna op zolder was wel toegankelijk. Ach we hebben een museumkaart, dus prima om maar eventjes te blijven. Na een uur zijn we de tuin gaan bekijken en daarna hebben we nog een half uurtje in het museum café gezeten. Mees genoot van de geluiden en natuurlijk van hoestende mensen. Ik had een latte macchiato besteld en geen idee wat er gebeurde, maar ineens stond er een stuk appeltaart met slagroom op m’n dienblad.
Mees vond de slagroom ook lekker. Hij houdt er van om dingen te proeven. Een piepklein stukje appeltaart smaakte hem ook, maar helaas verslikte hij zich. Ik wilde gauw met een zakdoekje zijn mond afvegen, maar voordat ik dit kon doen, werd ik geraakt door een soort van meteorieten regen. Kleine stukjes appeltaart raakten mij vol in het gezicht. ‘Eigen schuld dikke bult’ ging gelijk door m’n hoofd en ik lachte om mezelf.
Na ons bezoek aan het mooie museum en het café en de tuin, hebben we nog anderhalf uur door Utrecht gedoold. In en rond het museum kwartier. Het lukte zelfs om Mees op het pad direct aan de gracht te krijgen. Ik geef niet makkelijk op en vond een klein steegje met een vrij stijl pad naar beneden. Prachtig. We keken onze ogen uit. Een schildering van een groot monster op een garagedeur aan de Oude Gracht bracht me op ideeën. Een kiekje was gauw gemaakt.
Later in een moderne woonwijk bij de Nieuwe Gracht was ik even bij een minibieb aan het kijken of er nog een boekje voor Mees bij was. Hoor ik achter mij een deur opengaan en staat er ineens een jonge hond met een bal in z’n bek naar mij te kijken. Ik vroeg wat hij wilde. Vervolgens legt het lieve beestje de bal op de grond en duwt het met z’n neus mijn kant op. We hebben een kwartiertje “pak de bal” gespeeld. Daarna een leuk boekje voor Mees uitgezocht over een eekhoorn en een olifant. Leuke variatie op de Kameleon.
Tegen 17:00 uur waren we weer bij de bus. Mees had nog steeds lol ondanks dat zijn onderbenen ijskoud waren. De rest was gelukkig nog best warm. Ik had hem van te voren goed ingepakt.
Na het avondritueel zoals verschonen, uitkleden, tandenpoetsen, watertank koppelen via sondepomp en muziek van Iris Hond streelde ik hem over zijn hoofd en wenste hem een goede nacht. “Tot maandag, lieve jongen”. Hij lachte en was nog steeds vrolijk, ook al wilde hij graag naar bed. Een prachtige dag samen.