Vorige week woensdagochtend was ik bij Emile in Hilversum. Emile heeft ALS, maar daar gaan we het nu niet over hebben. Elke woensdagochtend help ik hem uit bed en met douchen en aankleden. Ook doe ik sinds kort zijn lenzen in en poets ik zijn tanden.
Tijdens het ochtendritueel luisteren we vaak naar muziek, variërend van jazz tot Spaanse gitaarmuziek. We hebben in die korte tijd dat ik er ben, fijne gesprekken met een tikje humor. Geen idee hoe we op dit thema kwamen, maar vermoedelijk heb ik het gesprek die richting opgeduwd. Vaak tast ik af wat ik allemaal kan bespreken en dit keer ging het over de begin jaren 80. Ik was in die tijd nogal bleu en was nog niet echt met seks bezig of zo. Internet was er nog niet en verder was ik best wel nog wel een speelse ‘brugsmurf’.
Op een dag tijdens een tussenuur kreeg ik de Nederlandse seks parodie op de Vlaamse stripreeks Suske en Wiske onder mijn neus. Deze versie zorgde voor rode oortjes bij mij en sindsdien waren de verhalen over de onschuldige Suske en Wiske nooit meer helemaal hetzelfde. In die tijd waren er veel van dit soort stripboeken in omloop.
Tijdens het gesprek over de begin jaren 80 hielp ik Emile met aankleden en met zijn steunkousen en daarna hielp ik hem overeind op zijn bed. Emile kent dit soort stripboeken wel en begon te lachen. En toen ik met mijn beide handen uitbeeldde hoe tante Sidonia er uit zag in dit stripboek, lag Emile letterlijk dubbel van het lachen. Ik bedoel met letterlijk dus letterlijk. Hij lachte zo hard, dat hij (uiteraard veilig en comfortabel op zijn bed) op z’n zij rolde. Tranen rolden over zijn wangen. Zelf kwam ik ook niet meer bij van het lachen, vooral vanwege de reactie van Emile.
Emile is in zijn werkzame leven uitgever. Hij werkt nog steeds vanuit huis en is literaire zeer goed onderlegd en een groot liefhebber van de Nederlandse taal. Een groot contrast dus met deze banale humor. Nadat ik Emile weer overeind geholpen had, zei ik; ‘Volgens mij vind je dit soort verhalen veel leuker dan de meeste literaire verhalen. Je mag dat wel gewoon zeggen hoor, schaam je vooral niet” Uiteraard was dit een grapje en Emile lachte er hartelijk om.
Nadat ik zijn tanden gepoetst had en zijn lenzen ingedaan had en hem zijn medicatie gegeven had, hielp ik hem op de traplift. Zodra hij achter zijn werkbureau zat, wenste ik hem een goede dag en hij wenste mij een goede vakantie. Een vriendin van mij neemt twee woensdagochtenden van mij over.
Eenmaal in de auto, lachte ik nog om de vrolijke ochtend. Wat fijn om op deze manier lol te maken en even alles te ‘vergeten’.