Al jaren ben ik donateur van het berenbos in Ouwehands Zoo in Rhenen. In het Berenbos genieten bruine beren, die vroeger mishandeld zijn, van een onbezorgd leven. Als donateur krijg ik elk jaar twee vrijkaartjes om naar het berenweekend te komen. Meestal geef ik de kaartjes weg. Dit jaar bedacht ik iets anders.
Mijn vriendin, Mirella, is muziekagoog en werkt met een aantal bewoners van Bartiméus in o.a. Doorn. Bij Bartiméus wonen mensen die slechtziend of blind zijn en in een aantal woongroepen hebben de bewoners een verstandelijke beperking.
In Doorn werkt Mirella met Alie, een vrouw van begin 60. Alie is helemaal gek van beren. Samen hebben ze een lied gemaakt over pandaberen. Mijn idee was dat ik de kaartjes aan Alie zou geven, zodat zij met een begeleider naar het berenbos zou kunnen gaan. Helaas is er lang niet altijd personeel beschikbaar om dit soort uitjes te doen.
Mirella stelde voor dat wij samen met Alie zouden gaan. Eh… ja… waarom eigenlijk niet. De begeleiders van de woongroep vonden het een prima idee. Leuk voor Alie, want zij heeft niet veel contact met mensen die haar meenemen.
Op zondag 2 juni waren we iets over half 12 bij de woongroep. Alie stond al klaar met haar jas aan en met een poes in haar armen. Geen echte poes, maar wel eentje die net echt lijkt. Ze gaf de poes kusjes en praatte er af en toe tegen. Heel schattig om te zien.
Alie had enorme zin in het uitje. Bij binnenkomst floot ik de melodie van het panda liedje en ze begon meteen te lachen. Mirella vroeg of Alie zin had om naar het berenbos te gaan. Nou en of! Alie begrijpt heel veel van wat je zegt. Ze antwoordt met enkele woorden tot korte zinnen. Ze weet precies wat ze wel en niet wil.
Eén van haar begeleiders had gezegd dat Alie een envelop in haar rugzak had met €20,00 er in. Alie wilde namelijk heel graag een berenrugzak. Na een ritje van een goed half binnendoor van Doorn naar Rhenen arriveerden we op de parkeerplaats van de dierentuin. We waren duidelijk niet de enigen die op het berenweekend afgekomen waren. Alie liep aan de arm van Mirella en samen liepen ze flink door.
Uiteraard gingen we eerst naar het verblijf van de twee panda beren. Alie genoot enorm en na een tijdje zijn we naar het winkeltje gegaan om te kijken of er misschien een panda rugzak te koop was. Alie was op slag verliefd op de eerste panda rugzak die ze zag. Ik dacht slim te zijn en nam de achterste rugzak, omdat ik het idee had dat mensen daar nog niet met hun handen aangezeten hadden. Nou daar trapte Alie niet in, ze wilde de rugzak die ze het eerste zag. Ze gaf de panda kusjes en gaf duidelijk aan dat ze die wilde hebben.
Nadat we afgerekend hadden en nog een beetje geld bijgelegd hadden, hebben we onze weg vervolgd door de dierentuin. We hebben rond lunchtijd een patatje met een kroket gegeten. Alie wilde eigenlijk een frikandel, maar die hadden ze daar niet, dus een kroket was ook goed. Ze genoot van het eten.
Na een uurtje of twee hebben we nog een ijsje gegeten. Nadat het ijsje op was gaf Alie aan dat ze naar huis wilde. Rond 17.00 kwamen we bij de woongroep aan en hebben we daar nog een kopje koffie gedronken. Een super aardige gastvrije medewerker zorgde voor een goede sfeer. Er kwamen meer bewoners naar de gezamenlijke woonkamer. Het was heel gezellig. De bewoners kwamen ons begroeten en ik moest direct mee om de kamer van een bewoner te bekijken. We hadden heel veel lol. Ik begrijp heel goed, dat Mirella daar graag komt om muziek te maken.
We hebben een hele fijne zonnige zondag beleefd met z’n drieën. Voor herhaling vatbaar.
* De begeleiding van Bartiméus én de familie van Alie hebben toestemming gegeven om deze blog te publiceren met bijbehorende foto’s