Regelmatig schrijf ik over mijn ervaringen in de ontzorgverlening, zoals ik dit vanaf het begin noem. Werk doen waar de zorgprofessionals niet aan toekomen, is mijn motto.
Enige tijd geleden was ik met mijn cliënt (man met Parkinson) en zijn vrouw in het ‘Grunnegs museum’ om ‘Presence’ van Daan Roosegaarde te beleven. “Het is een nieuw, baanbrekend, interactief kunstwerk dat Roosegaarde speciaal voor het Groninger Museum ontwikkelde. Kijken en observeren, maar vooral aanraken, voelen en bewegen zijn essentieel”. Het prikkelen van de zintuigen is mijns inziens cruciaal bij de ontzorgverlening. Er gebeuren sowieso mooie dingen als mensen uitgedaagd worden.
Dit soort momenten zijn de krenten in de pap. Tijdens zo’n uitstapje zijn we niet met Parkinson bezig. Natuurlijk zorg ik dat hij zijn medicijnen op tijd krijgt en in de middag verschoon ik de ‘inlay’ in de invaliden toilet. Ik rijd hem in de rolstoel door het “800 m2 groot levend lab” waarbij we alles mogen aanraken. Regelmatig kwam hij uit zijn rolstoel om deel te nemen aan het kunstwerk. Samen hebben we met het LED lampje van mijn telefoon graffiti op de muur aangebracht.
FAN TAS TISCH!