Vanochtend reed ik om 7.15 uur richting Kees (fictieve naam), die leuke puber. De laatste tijd is het sowieso rustig op de wegen, maar vanochtend bekroop me een raar gevoel.
Het was zo rustig op de A1 dat het bijna spooky was.
Bij aankomst las ik eerst het online verslag van de vorige dag om te zien of er bijzonderheden waren/zijn. Kees heeft vannacht liggen ‘spoken’ omdat hij koorts kreeg. Vanochtend nog was zijn temperatuur 39,4. Ik was nog niet bij hem geweest en zat in de woonkamer van de woongemeenschap te appen met zijn vader. “Is het nu wel verantwoord om naar hem toe te gaan?” Was zomaar een vraag die omhoogkwam. We hebben overlegd en besloten dat ik ook vandaag voor hem zorg, zodat zijn vader nog even kan bijslapen. Hij had hem al gedoucht en een darmspoeling gegeven en in mijn bijzijn een paracetamol zetpil gegeven.
Kees was flink van slag en overstrekte zich en huilde. Ik masseerde z’n hand en Norah Jones zong op de achtergrond (draai ik altijd als ik bij hem kom). Hij werd iets rustiger. Ik heb i.o.m. zijn vader ORS gemaakt (een recept van z’n vader) en via de sondepomp aangekoppeld, zodat hij voldoende vocht krijgt.
Een koud washandje op zijn voorhoofd maakte hem nog rustiger! Vandaag geen wandeling in de buitenlucht , maar vooral veel aandacht geven, een koude washandje op zijn voorhoofd en goede muziek draaien. Hopelijk zakt de koorts!
Een fijne tweede Paasdag toegewenst!