Tijdens zijn kindertijd speelde de toen 7-jarige P. altijd buiten. Als enig kind had hij niet heel veel vrienden en zijn ouders hadden het niet breed. Op een dag kreeg hij van een oom het mooiste cadeau ooit, namelijk een vliegende Hollander.
Hij bracht vele uren op het voertuig door, racend door de straten van Amsterdam. Mensen moesten soms opzij springen als hij er aan kwam. Zodra hij er over vertelde glunderde hij. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik even moest googelen om te weten wat het precies was.
Hij had vele verhalen uit zijn jeugd, maar ook uit recentere tijden. Zijn geest was scherp, echter zijn lichaam kon het niet meer helemaal bijbenen. Regelmatig scheef ik over hem. Ik bezocht hem elke week 3 uur en had vele goede gesprekken tijdens ons samenzijn. Op een dag zei hij “we zijn goede vrienden geworden, hè?” Ja, zo voelde het ook. Er is een zeer hechte band ontstaan tussen ons. Ik kwam al sinds eind 2018 bij hem.
Vandaag belde zijn dochter om me te vertellen, dat hij is overleden. Ik zag het al wel aankomen, maar stiekem hoopte ik dat hij zou opknappen in het revalidatiecentrum. Hij wordt in zeer besloten kring gecremeerd. Ik ben uitgenodigd en ga er zeker naar toe.
Ik zal je missen, vriend!
Rust zacht