Recent vertelde ik dat een vrouw mijn website via Google gevonden had. Ze was op zoek naar iemand die haar en haar man zou kunnen ondersteunen. Ik zeg ‘was op zoek’ na ons contact is ze niet verder op zoek gegaan.
De blogs hadden haar blijkbaar aangesproken. Ze kreeg vrijwel direct een goed gevoel over mijn manier van dienstverlening. Via het contactformulier op mijn website had ze contact gezocht. Daarna even kort gechat en een belafspraak gemaakt. Tijdens het uur dat we elkaar telefonisch spraken, klikte het zo goed dat we een kennismakingsgesprek gesprek niet nodig vonden. Vertrouw op je gevoel!
Ze hoopte dat ik tijd in m’n agenda vrij had om voor hen te werken en daarnaast of ik bereid ben om naar hartje Haarlem te komen. Ik hoefde niet lang na te denken. Doordat ik een paar maanden geleden bij een andere cliënt gestopt was, had ik ruimte in m’n agenda op dinsdag. En een ritje naar Haarlem is minder ver dan een ritje naar omgeving Deventer. De andere dagen zijn al grotendeels gevuld. Dinsdag kwam haar ook goed uit. Toeval bestaat niet, toch?
De modelovereenkomst en zorgbeschrijving zijn een paar weken geleden opgesteld en getekend. Het idee was dat ik in mei zou beginnen, maar persoonlijke omstandigheden aan de kant van de cliënt zorgde voor enige vertraging. Geen probleem, een paar vrije dagen waren ook erg lekker.
Afgelopen dinsdag was het dus zo ver. Het is altijd spannend om bij een nieuwe cliënt te beginnen. Vragen als “Kan ik het wel?” komen naar boven, maar ja dan realiseer ik me dat ik alles kan als ik het wil en dit is wat ik wil. Mijn cliënt, ik noem hem vanaf nu Klaas, is begin 70 en heeft Vasculaire Dementie en last van diabetische voet, een verzamelnaam van allerlei voetproblemen als gevolg van diabetes.
Vasculaire dementie is een van de meest voorkomende soorten dementie. Problemen in de doorbloeding van de hersenen veroorzaken deze ziekte. Bij één op de zes mensen met dementie is vaatschade de hoofdoorzaak[1]
Geen idee hoe lang ik er over doe als er straks weer files zijn, maar nu was ik er in 45 minuten. Het echtpaar woont dus in hartje Haarlem in een oud pand. Het klikte heel erg goed tussen Klaas en mij en ook tussen zijn vrouw en mij. Het voelde heel natuurlijk om daar te zijn. Klaas heeft een pittige tijd achter de rug en daar zijn de sporen nog van zichtbaar. Ik heb dingen gehoord over de afgelopen tijd waar ik echt van schrok. Ik treed niet in details, maar als ik zie wat zij met voeding voor elkaar krijgt en liefdevolle zorg, dan is het een goede keuze dat hij thuis is. Ze zorgt al heel wat jaren voor Klaas en doet dit met heel veel liefde. Ze vertelde dat Klaas in het verleden altijd voor van alles zorgde, zodat zij haar handen vrij had voor haar werk en creativiteit. Ze kennen elkaar heel erg lang. Deze vorm van oprechte liefdevolle wederkerigheid, ontroerde mij. Ze waakt over zijn gezondheid als een liefdevolle pitbull. Prachtig om te zien.
We hebben heel veel gepraat. Klaas heeft geheugenproblemen, maar soms haakt hij aan. Terwijl ik er was, werd er een traplift geïnstalleerd. Hier ben ik heel blij over, aangezien er een hele steile trap is naar de voordeur. Klaas loopt op dit moment niet zo heel makkelijk en heeft veel hulp nodig. Hij heeft de traplift een paar keer uitgeprobeerd. Dit werkt heel goed. Ik heb vooral veel geobserveerd en gekeken hoe zijn vrouw bepaalde handelingen doet. Ze heeft inmiddels heel veel ervaring.
In de middag hebben we met z’n drieën iets gedronken op een terrasje. Daarna ben ik met Klaas, in de rolstoel Haarlem doorgewandeld. Het was warm, maar fantastisch om te wandelen. In het begin wilde Klaas elke minuut stoppen om iets te zeggen. “Ho” is het teken om te stoppen. Hij zat niet heel lekker, maar op een gegeven moment zat hij relaxt en wilde hij gewoon even stoppen om iets te vertellen over een gebouw of zo. Soms vergat hij wat hij wilde zeggen en dan vulde ik zelf aan met mijn eigen versie van wat we zagen. We hebben een uur op een bankje gezeten. Klaas zat te slapen in zijn rolstoel en ik genoot van de boten die voorbij voeren. Daarna weer richting huis gelopen. Hij wist precies waar de voordeur van hun huis was. Ik liep er namelijk eerst langs.
We hebben nog even nagepraat en met een warm gevoel reed ik rond 18.00 uur richting huis. Een paar dagen later kreeg ik een appje dat Klaas en z’n vrouw erg blij zijn met mijn komst en dat ze uitkijken naar dinsdag. Ik ook, heel fijn contact.
I ❤️ ontzorgverlening!
[1] Bron Alzheimer Nederland