Terwijl ik deze blog schrijf in m’n onderbroek in de tuin, word ik lekgestoken door de muggen. Tja, bloggen is hard werken. Meestal schud ik de waargebeurde verhaaltjes binnen een kwartier uit m’n spreekwoordelijke mouw.
Vandaag ben ik met Kees naar het Dolfinarium in Harderwijk geweest. Voor mij een eeuwigheid geleden…
De vader van Kees heeft het abonnement voor Kees en een begeleider weer met een jaar verlengd. Toen ik Kees vanochtend gedoucht had enzo en eten had gegeven stelde ik voor om naar Dolfinarium te gaan. Nou dit werd toch enthousiast ontvangen. Kees slaakte een paar vrolijke kreten uit en grijnste van oor tot oor. “Dus je vindt het een goed idee?” vroeg ik hem. Ik heb twee tickets gereserveerd en ben met de aangepaste bus naar Harderwijk gereden.
Het was niet overdreven druk, althans dat dacht ik, maar bij elke show krioelde het van de mensen en eerlijk gezegd werd de anderhalve meter regel niet goed nageleefd. Ik ben er met een grote boog omheen gelopen. Later kwam ik weer terug om de roggen te bekijken toen er weinig mensen waren. Kees vond het allemaal prachtig. Om een uur of half één heb ik zijn shake gemaakt en heb dit via de PEG sonde gegeven. We zaten ergens in de schaduw met een lekker windje. Prima uit te houden.
We hebben natuurlijk dolfijnen gezien, zeeleeuwen, walrussen en zeemeeuwen en oh ja ook musjes. Kees zit de hele tijd in een soort harnas met heupriem in de rolstoel. Dit om te voorkomen dat hij uit de rolstoel valt, mocht hij ineens overstrekken. Het houdt hem ook op z’n plaats wat weer goed voor z’n rug is. Nadeel is dat dit natuurlijk bloedheet is voor hem. Ik heb hem extra water toegediend. Maar ja oververhitting was nauwelijks te voorkomen met alleen luchtkoeling.
Enfin al wandelend kwamen we bij een geïmproviseerde waterfontein, wat niet alleen leuk is voor kinderen, haha. Het leek mij ook leuk voor Kees en mijzelf. Hupsekesie Kees en ik gingen er onder staan. Eerste reactie van Kees en ook van mij “huh… koud”, tweede reactie was een gillende Kees. Gillen van de lach welteverstaan. Hahaha, ik vond dit zo komisch dat ik zelf ook bijna op de grond viel van het lachen. Een aantal mensen, die daar zaten, begonnen ook te lachen en elkaar aan te stoten.
Dit dolfijne ritueel heb ik een keer of drie herhaald tot we allebei drijfnat waren. Kees bleef gillen van de lach en ik werd er super melig van. Ook hier lieten we een spoor van vrolijkheid achter.
Rond 14.30 uur waren we weer thuis en helemaal opgedroogd. Hooguit nog een beetje nat achter onze oren.
Morgen weer naar Haarlem.
I ❤️ ontzorgverlening!