Gisteren was ik bij Hans in Bussum. Ik kom al ruim twee jaar bij hem. Er is een mooie vriendschap ontstaan. Vermoedelijk heeft dit ook te maken met het feit dat hij zich veilig voelt in mijn bijzijn. Ik schrijf regelmatig over hem; een mooi mens achter de Parkinson. Ik noemde hem Johan(nes), maar zijn roepnaam is Hans.
Vandaag werd de traplift bij hem geïnstalleerd. Er zijn momenten dat hij off is en dan is traplopen moeilijk voor hem. Basale handelingen zijn bijna onmogelijk als hij off is. Gelukkig gaat het hem veel beter, sinds hij de DBS sensoren uit zijn hoofd heeft laten verwijderen. Ik schreef hier eerder over. Thuis heeft hij een schema over neurotransmitters, over het verbruik van dopamine als hij stress heeft, of pijn. Het is een soort bijbel voor hem. Bij stress en pijn verbruikt hij veel dopamine. Regelmatig word ik er op uit gestuurd om specifieke supplementen te halen en groenten, die er voor zorgen de voorraad dopamine op peil te houden. Hij heeft de controle over zijn lijf grotendeels weer terug. Alles is gericht op de voorraad dopamientjes, zoals hij het noemt. Ik zie een groot verschil met een tijdje geleden. Maar als hij off is, is het heftig, maar minder heftig dan daarvoor en het duurt veel minder lang. Van anderhalf uur terug naar ca. 15 tot 30 minuten.
De traplift is er voor noodgevallen en als voorbereiding voor de toekomst. Vandaag werd deze dus geïnstalleerd door een aardige meneer, die geen koffie of thee wilde, maar hard doorwerkte. Binnen een paar uur was hij klaar en verdwenen. Hij had de werking van de traplift aan zijn 24 uurs zorgverlener uitgelegd. Marieke, niet haar echte naam, legde het aan ons uit.
Ik ging eerst en deed alsof ik het eng vond. Ik vergeleek het met een achtbaan. Hans en Marieke stonden boven aan de trap te lachen. Daarna ging Hans.
Gek om hem op de traplift te zien. Hij doet vrijwel altijd alles zelf en nu zit hij daar. Best confronterend om hem zo te zien. Oh ja, het is voor nood en voor de toekomst. Hij vond het te traag gaan. Hans heeft ADHD trekjes, dus begrijpelijk dat hij het traag vond gaan. Ik maakte een paar grappen over opvoeren van dat ding, de schietstoel knop niet indrukken, helm dragen. Hans lachte en maakte zelf ook grappen.
Tussendoor heb ik allerlei boodschappen gedaan op de fiets; van leesbrillen tot aan stofzuigerzakken. Vorige week heb ik 2 zakken beton gehaald. Dit heb ik met de auto gedaan. We hebben nog even koffie gedronken buiten in de tuin bij zijn vijver met vissen. Hij is lyrisch over de vissen en de vijver. Een kleine paradijsje in Bussum.
Om 12 uur ging hij rusten en ik ging door naar Mees. Het was een fijne ochtend.