Twee vliegen in één klap

Elke keer dat ik bij Kees ben, ga ik eerst vliegen meppen. Zo ook vanmiddag, toen ik bij hem was. De kleinschalige woongemeenschap en logeerhuis liggen (onder de rook van Leusden) erg landelijk en dat betekent meestal veel vliegen. Nou hier zie je ze letterlijk vliegen.

Bron foto: eigen foto

Het is bijna een obsessie geworden om eerst op rooftocht te gaan en alle vliegen, soms wel meer dan 35, meedogenloos om te leggen. Meestal zijn het er minder, maar ondanks de horren komen ze mee naar binnen als je de deur open doet. Sorry als ik iemand hiermee kwets, maar het is voor de kinderen, die hier wonen, zeer onplezierig als er constant vliegen in hun gezicht zitten. Ze kunnen er zelf niets aan doen. Bij mijn eerste cliënt via delangeontzorgt, een man van mijn leeftijd met ALS, mepte ik ze ook dood als ze op z’n lijf zaten (niet in z’n gezicht hoor). Het was zijn eigen voorstel. Hij vond het zelfs leuk en lachte breed als ik weer een vlieg van z’n arm af schraapte. Het werd een sport om te wachten tot ze op hem zaten. Haha. Vandaag ‘slechts’ een vlieg of 20 plat gemept, waarvan ik er daadwerkelijk twee in één klap te pakken had. Een bonus!

Ze hebben sinds kort een echte mepper, van leer. Heerlijk om hiermee te meppen. Haha, waar gaat dit bericht over? Meppen met een leren voorwerp. SM? Als in Stoere Mepper. Zonder gekheid, het is echt voor de kinderen heel lastig met al die vliegen. Het gaat er over, dat er behalve darmspoeling, douchen, eten en medicatie geven ook vliegen gemept moeten worden. Pure noodzaak, dus ook ontzorgverlening!

Kees en ik zijn vandaag naar Woudenberg geweest. Een tip van J., een zorgverlener. Zij woont in S. en vindt Woudenberg leuker dan S. Tja, ik vind het park en het Klompenpad bij S. wel erg leuk hoor. Enfin wij met de Mercedes bus naar Woudenberg. Best leuk daar. Ik heb met Kees in het bruisende centrum en in central parc rondgelopen en hij genoot enorm.

Bron foto: eigen foto

Hij maakte weer heel veel vrolijke geluiden en samen lachten we weer wat af. Mensen draaiden hun hoofd soms verschrikt om. Onverwachte geluiden zijn het leukst. Ik voer Kees natuurlijk de hele tijd met vrolijkheid, als het ‘dreigen’ met een dikke vette boer. Dit is al genoeg voor Kees. Hahaha, wat moest ik lachen toen ik Kees een hapje ijs gaf. Of het de rum rozijnen smaak was, of de kou, maar hij keek alsof hij poep in z’n mond had. Althans ik vermoed dat je dan zo kijkt. Geen ervaring mee. Hij keek vies en ik moest zo hard lachen dat hij ook begon te lachen terwijl hij nog vies keek. Ik liet hem ook koffie met opgeschuimde melk proeven en een stukje van mijn Jan Hagel koekje. Dit ging beter. Kees vind het leuk om iets te proeven. Zoals vorige keer geschreven, prikkel ik alle zintuigen en dat vindt hij fijn en het maakt mij ook bewuster van de simpele dingen. Soms niest er iemand en dan schiet Kees in de lach. Zijn gehoor is heel goed. Heerlijk!

Weer thuis aangekomen, heb ik de hond van het logeerhuis mee naar buiten genomen en hebben we nog een rondje van 3 km gewandeld. Ik blijf op deze manier in topconditie. Komt mooi uit, want ik ben niet zo’n fan van de sportschool.

Bron foto: eigen foto

Met z’n drieën hebben we genoten van alle kleine dingen, Mij bekroop op een gegeven moment een gelukzalig gevoel. Het was perfect, prachtige natuur, mooi weer, het rook lekker landelijk en we waren in goed gezelschap. Heerlijk genieten! Top middag gehad.

In de ochtend was ik in het AMC, bij de heer S.  die vrij jonge man met Parkinson en een Maserati (niet echt belangrijk, maar soms wel erg leuk om samen met hem op stap te gaan). Ik was eerst naar de supermarkt gereden om e.a. voor hem te halen, daarna reed ik naar z’n huis om nog een paar spullen voor hem op te halen. Hij appt me altijd z’n wensenlijstje, heel handig. Enfin toen ik bij hem was, was hij gefrustreerd en boos. Hij was heel kortaf, blafte en beet me dingen toe. Hij verontschuldigde zich met “sorry ik ben niet zo aardig tegen je”. Hij weet dat ik dit niet persoonlijk opvat en dat ik weet dat het betekent dat het tegenzit en hij super gefrustreerd raakt als z’n lijf niet meewerkt. Ik blijf rustig en praat normaal tegen hem. Dit was in het begin anders, toen triggerde het een gevoel van onrecht, en reageerde ik aangebrand. Hier bood ik op mijn beurt weer m’n verontschuldigen voor aan.  Ach ja ik was lerende, hihi. Na een tijdje zei hij “ik ben zo blij dat je er bent. Ik hoef niet de hele te tijd met je te praten en je bent zo rustig en betrouwbaar” althans woorden van deze strekking. Fijn om te horen.

Om 12 uur gauw door naar Kees.

Een topdag gehad!

I ❤️ ontzorgverlening!