Gisteren had ik een goede vriendin gevraagd of ze zin had in koffie en een plons in het water.
Om een uur of 9 zaten we aan de koffie bij mij thuis en daarna in zwemkleding op blote voeten de deur uit.
Best wel koud buiten in de regen maar tegelijkertijd voelde het ook erg aangenaam. Het water in het Gooimeer daarentegen was bloody cold. Ik liet me achterover vallen en gaf me over aan het water.
Sinds ik flink ben afgevallen merk ik dat kou sneller tot m’n botten doordringt. Ik rilde van de kou. Vroeger ging ik wekelijks op mijn Puch Maxi naar m’n stamkroeg in Dordrecht en als ik in hartje winter terugreed naar huis in Hendrik Ido Ambacht, dan rilde ik van de kou. Alleen door te ontspannen lukte het me de kou te trotseren. Hier dacht ik aan toen ik op m’n rug in het water lag. Het lukte me om me te ontspannen, maar na een minuut of 10 begon ik weer te rillen.
Een kop koffie en warme douche hielp om op te warmen. Daarna ijskoud afspoelen. Ik voelde me heel erg goed. Het ochtendritueel begint nu echt in mijn ‘systeem’ te komen. Het begint z’n vruchten af te werpen. Het helpt me om meer te zijn, om meer tot mezelf te komen. Ik doe dit omdat ik het wil. In mijn leven heb ik me altijd veel op anderen gefocust, maar dat is aan het veranderen. Dit voelt goed.
Mocht iemand een keer zin hebben om met mij mee te plonzen, dan ben je van harte welkom in het prachtige Huizen.
Ik wens je een prachtige zondag!