Nog een paar dagen zon en dan zal de zomer plaatsmaken voor de herfst. Kees en ik hebben na het ochtendritueel en het ontbijt weer ” “ons” rondje gewandeld.
Als ik Kees van te voren vertel, dat we gaan wandelen over het hobbeldebobbelpad en het woepsiefloepsiepad begint hij al luid te lachen. Het zijn de kleine dingen, die het doen. Kees schudt flink door elkaar en bij de iets diepere kuilen in het onverharde pad, roep ik bij elke diepere kuil of hobbel “woepsie” of “floepsie” met een hoge stem. Dit vindt hij ontzettend komisch. Haha, erg vermakelijk.
Aan het eind van het pad staat een bank, die qua zonnestralen precies goed staat. We hebben een half uurtje in de zon genoten. Tegenwoordig trek ik m’n t-shirt uit. Wat kan mij het schelen. Ik praat over de natuur en vooral wat we horen aan vogels. Ook praat ik over wat mij bezighoudt.
Na een half uur heb ik m’n t-shirt weer aangetrokken en zijn we langs een vijver en een natuurcamping teruggelopen naar z’n huis. Daar hebben we samen muziek geluisterd. Van Rammstein, Herbert Grönemeyer, Klangkarussell, DI-RECT naar Coldplay. Het nummer ‘Du Hast’ van Rammstein vindt Kees extra leuk, want ik kan op dezelfde manier meezingen met een rauwe stem alsof je een doos punaises geslikt hebt. Kees vindt het prachtig.
Zometeen komt zijn moeder mij aflossen en ga ik weer naar de camping in Elspeet. Het is goed vertoeven daar. Zou daar best een beetje langer willen blijven, maar ja dat is nu niet mogelijk.
Geniet nog van de laatste paar zomerse dagen
I ❤️ ontzorgverlening!