Vandaag is het ‘op papier’ een sombere dag De lucht is grauw met wel 50 tinten grijs en ja het miezert buiten en ja daar word je nat van. De realiteit voor Kees en mij is precies omgekeerd. Sombere dagen doen wij niet aan.
Kees en ik houden van regen. Het geluid van de regen is fijn, het ruikt lekker buiten en het voelt fijn als de druppels zachtjes je gezicht raken. En de vogels laten zich nog beter horen. De grauwe kleur van de lucht contrasteert mooi met de kleurrijke bloemen in het veld. Heel veel zintuigen worden op zo’n “sombere” dag geprikkeld. Dus voor ons is het een prachtige dag om van te genieten.
Er zijn niet voor niets zo veel liedjes geschreven, die iets over de regen vertellen. Van “Singin’ In The Rain” tot het liedje “Tijd Genoeg” van Doe Maar. Kinderen springen graag in plassen, maar als volwassenen hebben we aangeleerd dat regen irritant is. Je ziet nog maar weinig kinderen buiten als het regent. Blijkbaar is het tegenwoordig beter om hen binnen te houden.
Vroeger, in de jaren 80, luisterde ik veel naar Jean Michelle Jarre. Hij heeft een nummer geschreven waar het geluid van een regenbui in zit. Ik visualiseerde dan een zomerse regenbui met geur en al. Dus ja, ik houd ook van de regen.
Vandaag hebben we een uur gewandeld, terwijl de fijne druppeltjes over ons heen nevelden. We hadden veel lol samen en ik kletste honderduit en Kees lachte veel en maakte vrolijke geluiden. Er waren nauwelijks mensen buiten, dus we hadden het rijk alleen.
Nu zijn we binnen, ik zit aan de koffie en Kees ligt op het waterbed in de woonkamer van het aangrenzende logeerhuis. We luisteren naar ‘chill’ muziek van Nils Frahm t.w. “Over There, It’s Raining”. Ik ga Kees zo verschonen. Vanmiddag om 14.00 uur komt zijn moeder Judith (van NeuroMovement). Zij zorgt de rest van de middag voor Kees.
I ❤️ ontzorgverlening!