Regelmatig schrijf ik over mijn belevenissen met Kees, die leuke puber. Normaliter gebruik ik fictieve namen vanwege de privacy van mijn cliënten. Kees is niet zijn echte naam.
Via mijn blogs wil ik mensen een gezicht geven, een podium. Het zijn volwaardige mooie mensen, waar ik met heel veel liefde mooie momenten mee beleef. Enige tijd geleden heb ik aan de ouders van Kees toestemming gevraagd of ik foto’s van hem mag publiceren.
Nu is het tijd om de naam Kees te vervangen door zijn echte naam. Kees heet dus Mees. Zijn ouders vonden het goed, dat ik hem bij z’n echte naam noem. Een gezicht en een naam geven Mees zijn identiteit, een volwaardige kerel, die vandaag precies 17 jaar, 8 maanden en 11 dagen jong is.
Sinds 8 uur vanochtend ben ik bij hem. Zoals je op de foto kunt zien, is het ochtendritueel een feestje op zich. Het begint al als ik zijn kamer binnenkom. Hij lacht als hij me hoort en ziet. Heerlijk om zo de dag te beginnen. Terwijl ik dit schrijf in m’n koffiepauze 😉 zit hij in z’n rolstoel hardop te lachen. Herman van Veen zingt in Vogelvlucht zijn liedjes. We zijn vandaag weer zo vrolijk. Het leven is zo mooi, als rozengeur en maneschijn.
I ❤️ ontzorgverlening!