Al bijna 22 jaar woon ik vlakbij Naarden-Vesting. Een stadje met een rijke geschiedenis waar ik graag kom. Vorig jaar zomer was ik hier met Mees. Een uitje dat ik nooit zal vergeten .
Gisterenochtend was ik om 7.50 uur gearriveerd op de locatie waar Mees woont. Mijn jas en spullen leg ik meestal in de algemene woonkamer. Dit is een ontmoetingsplek van de aangrenzende bewoners en hun hulpbehoevende kinderen.
Terwijl ik in de ‘Daily Connect’ app checkte of er nog bijzonderheden waren mbt Mees, kreeg ik een appje van Quirine, de eigenaresse van Q-Dreams, een logeerhuis voor kinderen. “Mees slaapt nog, ik app je wel wanneer hij wakker is. Drink maar een bak koffie”. No probs, ik zet wel even een bakkie. Rond 8.45 uur kreeg ik dus een appje dat Mees wakker was. Normaliter is hij al vroeg wakker, maar nu dus niet.
Van donderdag op vrijdag slaapt Mees in het aangrenzende logeerhuis, Q-Dreams. Dit geeft zijn vader een beetje lucht. Mees keek me met een brede grijns aan, blij dat ik er was. Ik neem altijd positieve energie mee en dat voelt hij. Het is een gevoelige lieve jongen. Terwijl ik de sondepomp loskoppel en kijk hoeveel water hij ‘gedronken’ heeft, begin ik met de voorbereidingen van de darmspoeling en douchen enzo. Mees voelde warm en zweterig en zijn urine zag er donker uit en rook anders. Maar hij was in een opperbeste bui, dus ziek was hij niet. Alles wat ik constateer, meld ik aan zijn vader. Mees heeft in het verleden wel eens een blaasontsteking gehad.
Na de darmspoeling, douchen, aankleden, tandenpoetsen, eten etc. heb ik Mees op het waterbed gelegd. Zijn donkere urine en bezwete nachtshirt waren voor mij reden om het rustig aan te doen. Ik heb hem op het warme waterbed gelegd in de algemene woonkamer, terwijl ik muziek uitkoos, die hij fijn vindt. Hij genoot van het chill moment. Ik had het laken, steeklaken, handdoeken etc. in de was gedaan en daarna in de droger. Er was genoeg was te vouwen en de vaatwasser was klaar. Terwijl Mees genoot van de muziek, blèrde ik mee op de muziek terwijl ik de was vouwde. Af en toe zing ik expres vals. Mees vindt dat grappig.
De tijd vloog en nadat ik Mees eten had gegeven via de PEG-sonde, was het tijd om te bedenken wat we zouden gaan doen. Ik stuurde een appje naar Simone (niet haar echte naam) met de vraag of ze het leuk zou vinden als Mees en ik langs zouden komen. Simone heeft ruim 5 jaar, als begeleidster, met Mees gewerkt. Vanwege gezondheidsproblemen is ze hier mee gestopt. Ze had helaas andere plannen, maar had het erg leuk gevonden. Volgende keer beter. “Hmmm, wat zullen we dan gaan doen?” Google Maps erbij en kijken welke plaatsen we zouden kunnen bezoeken. Rhenen, Elst (Ut), Wijk bij Duurstede hebben we recent bezocht. Naarden-Vesting waren we vorig jaar. Ik was toen nogal overmoedig, of moet ik zeggen onvoorzichtig? Een rondje over de wallen eindigde in een tand door de lip bij Mees en een onderdeel van de rolstoel was afgebroken. Later wel keurig gemeld aan z’n vader. Zijn reactie was “Andere kinderen bezeren zich ook wel eens en de rolstoel is verzekerd”. Pfff… we kwamen allebei met de schrik vrij. Ja, laten we weer eens naar Naarden-Vesting gaan.
Zodra ik met de grote Mercedes bus, met lift, de weg opdraaide, begon het brandstoflampje te branden. Ik ken een OK pomp vlakbij de A28. Enfin, tank vol, let”s go. Rond 15.00 uur stond ik op een parkeerplaats in Naarden-Vesting geparkeerd. Mees was vrolijk en had er zin in. Eerst zijn we door het schilderachtige stadje gelopen. Ik haalde een large-cappuccino bij Coffee Culture, inmiddels een coffee-to-go tentje. Ik kwam hier regelmatig, toen je nog binnen mocht zitten. Mees hield buiten de wacht. Ik hoorde hem lachen en schoot in de lach toen ik afrekende. Al koffie drinkend duwde ik de rolstoel met één hand het stadje uit. “Zullen we een rondje Vesting doen?” vroeg ik Mees. Hij begon te lachen, ofwel “Ja leuk!”.
We hebben het verharde pad rond de vesting gelopen. Dit keer duwde ik hem niet naar boven. Vorige keer kwamen Mees en ik met de schrik vrij. Totaal hebben we zo’n 7 km gewandeld. Het bleef de hele tijd droog. Mees en ik hadden de grootste lol. Eenmaal weer ‘thuis’ heb ik Mees weer op het waterbed gelegd en verschoond. Om 20.00 uur lag hij op bed. Ik praatte nog even met z’n vader en reed met werkgeversverklaring rond 20.30 uur naar huis. Het was nog best druk op de weg. Om 21.05 uur kwam ik thuis. Veldwachter Zwart’ stond niet te posten in de straat, dus ik hoefde geen verantwoording af te leggen waarom ik nog op straat was.
I ❤️ ontzorgverlening!