Gisteren was ik weer bij Paul in Haarlem. Hij was helder en had zin in Cappuccino. Myriam, zijn vrouw had de vuilniszak al klaargezet. Eerst even het vuil wegbrengen naar de afvalcontainer aan het Spaarne
Daarna linea recta naar het Koffiekantoor om de hoek. Ik stak m’n hoofd naar binnen en riep “Graag drie cappucino’s! Ik kom ze over 10 minuten halen, eerst even naar de apotheek”. Inmiddels kennen ze me daar aangezien ik elke dinsdag twee keer langskom om cappuccino’s te halen. De apotheek ligt op een paar minuten lopen van het Koffiekantoor. Nadat ik de medicijnen voor Paul opgehaald had, haalde ik de cappuccino’s op. Ik was binnen 15 minuten weer terug bij Paul en Myriam. Tijdens de koffie namen we de dag door en bespraken we hoe het met ons allen gaat.
Vorige week was ik met hen in het ziekenhuis in Haarlem. Omdat Paul diabetes voet heeft en de doorbloeding te wensen over laat, is er een Doppleronderzoek gedaan. Een Doppleronderzoek is een bloedvatonderzoek waarbij de bloeddoorstroming en de bloeddruk van de te onderzoeken bloedvaten wordt geregistreerd met behulp van geluidsgolven en een bloeddruk meettoestel. Paul heeft maar één ader, die zijn benen van bloed voorziet. Regelmatig heeft hij ivm diabetes voet wonden aan zijn voeten. De uitslag, een aantal dagen later, bleek gelukkig redelijk goed te zijn. Er hoeft geen voet geamputeerd te worden, omdat de vaten nog redelijk goed zijn. Dit is een opluchting, omdat Paul nu al niet veel beweegt.
Elke dag doet Myriam oefeningen met Paul om hem in beweging te houden. Op dinsdag doe ik dat soort dingen met Paul. Ik buig eerst zijn ene been en probeer zijn knie tegen z’n kin te krijgen en daarna strek ik z’n been. Door de dementie en diabetes staat er veel spanning op z’n spieren. Buigen en strekken vereist veel kracht, maar Myriam laat hem altijd mee tellen tot 50. Dit ontspant Paul. Ook deze keer telde hij mee. Paul heeft in een grijs verleden wiskunde op een school in Haarlem gegeven. Getallen en rekenen enzo liggen hem wel. Na de 50 buig- en strekoefeningen per been, waren zijn voeten aan de beurt. 100 keer buigen van zijn voeten. Ik vroeg Paul of het oké was om dit keer terug te tellen vanaf 100. “Oh dat maakt me niks uit” antwoordde hij direct. Ik gaf aan, dat hoe sneller hij telt, hoe eerder we klaar zijn. Dit snapte hij goed, want hij telde best snel terug van 100 naar nul. Slechts een paar keer moest ik hem weer even op gang brengen. Het ging heel goed,
Spontaan ging ik zijn rekenbrein verder activeren. “Hoeveel is 4 x 2, 5 x 2, 6 x 2?” etc. etc. Paul deed het erg goed. Daarna zakte het even in. Ik gaf hem een beker met cranberry sap gemend met water. Daarna verder. “Paul wat is de wortel van 25”. Het ging best wel goed. Myriam vroeg hem naar de wortel van 121. “11” antwoordde hij direct. Erg leuk om te doen en hij lijkt er ook plezier in te hebben, want hij bleef aangehaakt. Om half vijf heb ik nog avondeten voor hem gekookt en hem geholpen met eten. Hij had honger.
Tegen 18.00 uur ging ik naar huis met een fijn gevoel. Paul hangt aan het leven en het gaat hem door de liefdevolle zorg van Myriam best wel goed. Fijn dat ik hen ken.
I ❤️ ontzorgverlening!