Vandaag was ik in Leiden en wel bij de ‘Leyden Academy on Vitality and Ageing’. Ik had een afspraak met Danielle Swart, staff member van de Academie en manager van het ‘Jo Visser fonds’. Beide organisaties zetten zich in brede zin in voor de ouder wordende mens.
Danielle ken ik nog vanuit mijn beginperiode als ontzorgverlener. We hebben een keer een paar uur in de theetuin in Eemnes bijgepraat over wat ons bezielt en daarna via LinkedIn contact gehouden. Blijkbaar leest ze af en toe mijn blogs. Een aantal weken geleden stuurde ze mij een berichtje of ik zin had om een keer naar Leiden te komen. Enfin vanochtend na een rit van ruim een uur, stapte ik de Academie binnen.
Toeval of niet, maar ik was exact 12 minuten te vroeg en raakte aan de praat met Eveline, een verpleegkundige, die sinds een jaar als onderzoeker werkt aan verbetering van de processen binnen de zorg. Ik vroeg haar om een kop koffie en kreeg een heerlijke cappuccino. Hoe kun je dan niét aan de praat raken? We raakten niet uitgepraat over de goede en minder goede dingen in de zorg. Ik vertelde over mijn koerswijziging en de vrijheid, die ik geniet in de PGB zorg.
Danielle, een bevlogen vrouw, begroette me al op het moment dat ze het kantoor binnenliep. Ik gaf Eveline m’n kaartje, zodat we elkaar kunnen volgen. Klinkt eng, maar is het niet. Danielle en ik hebben ruim een uur bijgepraat over haar werk binnen de Academie en haar werk binnen het fonds. Tussendoor liet Danielle mij de academie zien en ontmoette ik de directeur-bestuurder prof. dr. Tineke Abma. Wat een prachtig werk doen deze twee organisaties. De verbinding tussen mensen en disciplines staat bij beide organisaties centraal. Klik maar eens op de linkjes naar de websites, bovenin deze blog . Lees en verwonder! Je raakt niet uitlezen. Een uur is natuurlijk veel te kort, want ik had ook best wat te vertellen.
Nadat Danielle weer aan de slag moest met de jaarverslagen ben ik via de ‘artiestenuitgang’ via station Leiden Centraal het centrum van Leiden ingelopen. Wat een heerlijke stad. Danielle had mij getipt over het prachtige Japanmuseum SieboldHuis, maar het weer klaarde op dus ik besloot om de stad te verkennen. Heerlijk een paar uur door allerlei wijken dolen. Al dolend kwam ik bij Cafe Kamerlingh en heb daar geluncht. Wat een genot zeg.
Normaliter werkte ik op donderdag bij Karel, maar dat is nu sinds zijn verhuizing nog één dag per maand. Dit geeft mij tijd om te netwerken. Per maart start ik op donderdag bij Diderik, een gefingeerde naam. Ik schreef recent over onze kennismaking in m’n blog ‘Hoe nu verder?’.
Vandaag was een dag met fijne gesprekken en een heerlijke stadswandeling met een voorjaarsgevoel afgesloten. Morgen eerst naar de tandarts in Zwijndrecht en dan even bij mijn ouders in Hendrik Ido Ambacht langs. Mijn vader is na een tia, drie jaar geleden, een nerveuse gestresste man geworden. Zwaar voor hem en ook voor mijn moeder. Na mijn ouders ontmoet ik Ton in ‘t Veen bij Opella in Bennekom. En eind van de middag ontmoet ik Mirella, muziekagoog én mijn vriendin en haar vader bij haar thuis.
Alvast een fijn weekend.