Gisteren was ik met Kees in het Eye filmmuseum in Amsterdam. Een architectonisch hoogstandje aan het IJ.
De wind rukte aan de hoge aangepaste Mercedes bus en de regen ontnam me een deel van het zicht. De rolstoel van Kees was met 4 veiligheidsriemen aan de vloer verankerd en stond op de rem. Er kon ons niets gebeuren. De muziek stond vrij hard en de stemming was heel goed.
Kees reageert altijd erg enthousiast als ik voorstel om op pad te gaan. De piep bij de ontgrendeling van het slot van de bus is voor Kees het teken dat we echt op pad gaan. Hij reageert dan altijd erg uitbundig met veel geluid en beweging.
Deze keer dus het Eye Filmmuseum. Ik ken de omgeving en het gebouw vrij goed, maar ik was nog nooit binnen. Onderweg realiseerde ik me dat de bus niet in de parkeergarage past waar de invalide plaatsen zijn. Even (handsfree) de vader van Kees gebeld. Binnen 5 minuten had hij online een dagvergunning voor de bus geregeld, zodat ik met invalidekaart overal in Amsterdam gratis mag parkeren, I ❤️ Amsterdam! En met een museumkaart mochten we gratis naar binnen.
Het was droog toen we buiten waren, maar voor de zekerheid heb ik de poncho bij Kees aangetrokken. De wind speelde er mee. Ik moest de poncho vasthouden om te voorkomen dat deze het IJ in zou vliegen. Kees lachte hard. Hij houdt van de wind en van de regen net als ik. Het was zodoende een perfecte dag om er op uit te trekken.
In het Eye Filmmuseum was een tentoonstelling van Chantal Anne Akerman, een Belgische, inmiddels overleden, filmregisseur, actrice, auteur, producent en componist die in Parijs woonde. Ze is beroemd geworden als feministische avant-gardefilmmaker in de jaren zeventig Er werden veel van haar korte films gedraaid.
Kees had plezier en lachte uitbundig. Helemaal in het begin had ik de neiging om me te schamen voor zijn harde geluiden. Nu niet meer, ik jut hem zelfs een beetje op, gewoon omdat het erg leuk is, dat hij plezier heeft en omdat ik vind dat hij er mag zijn.
We hebben ongeveer een uur rondgelopen. Daarna heb ik een Latte Macchiato gedronken met een stuk appeltaart met slagroom, gewoon omdat ik er zin in had.
Het weer was minder onstuimig dan op de heenweg. Na een klein uurtje waren we rond 18 uur weer thuis. Ik heb Kees via de PEG sonde z’n eten gegeven en heb daarna zelf gegeten; groente smoothie met daarbij tonijn uit blik en twee eieren en zoete aardappels. Lekker, vind ik althans.
Morgen ben ik 12 uur bij Kees. In de ochtend gaan we wandelen en in de middag weer op pad. Een topmiddag gehad.
I ❤️ ontzorgverlening!