“Eenzaamheid ouderen groot probleem” kopte de Steenwijker Courant afgelopen vrijdag. Dit is op zich niets nieuws, maar wel een bevestiging dat dit een probleem is wat speelt onder een steeds groter wordende groep mensen in de samenleving.
Bron foto: © Sieb van der Laan, Steenwijker Courant 16 februari 2018
In veel artikelen, die ik de laatste tijd lees, komt dit thema naar voren. Het is mede de reden dat ik mijn (werk)leven omgegooid heb, omdat ik mee wil helpen het sociale isolement van mensen te doorbreken en ook wil ik mensen zin geven en blij maken. Gelukkig lees ik ook dat er al heel veel initiatieven zijn om dit probleem letterlijk en figuurlijk te lijf te gaan.
De vraag die mij de laatste tijd echter bezig houdt, is hoe ik deze eenzame mensen het beste kan bereiken. Huis aan huis aanbellen om te vragen of iemand eenzaam is, lijkt me logischerwijs niet de juiste aanpak. Vermoedelijk zijn er al verscheidene mensen aan de deur geweest om allerlei zaken te verkopen. Dus deze vrij agressieve manier om mensen te benaderen lijkt me uitgesloten. Het punt is dat eenzame mensen nog niet zo snel de telefoon pakken om een betaald maatje in te huren.
Hoe pak ik dat dan aan?
Door mijn talenten in te zetten! Actief netwerken, contacten opbouwen, relaties leggen lijkt me een mooie start. Via mijn vrijwilligerswerk bij de stichting Bewegingszorg voor Ouderen en chronisch Zieken Hilversum en als wijkteammedewerker bij de Oosterlichtkerk in Huizen ontmoet ik veel mensen. Ik spreek gemeenteleden in ‘mijn’ wijk, cliënten, professionele zorgverleners, project managers in ziekenhuizen, fysio therapeuten, eigenaren van bedrijven die actief zijn in het sociale domein enzovoort. Verder probeer ik nog actiever te luisteren naar wat er speelt in mijn directe omgeving, ik spreek vrienden, buren, ex collega’s enzovoort. Op deze manier hoop ik in contact te komen met de eenzame ouderen waar momenteel zo veel over geschreven wordt. Iedereen kent wel iemand die er graag op uit wilt, zoals een vader, een moeder, tante, oma, buurvrouw. Een kopje koffie drinken thuis of in de stad, een wandeling in een gebied waar iemand met zijn/haar partner vroeger zo graag kwam. Een potje Scrabble, samen de tuin doen, musea in Nederland bezoeken, een goed gesprek. Te veel om op te noemen. Ik wil natuurlijk graag in contact met deze mensen komen, maar hoe dan?
De afgelopen weken heb ik contact gezocht met verscheidene bedrijven die zeer actief zijn in het sociale domein. Denk hierbij aan Saar aan Huis Nederland, Home Instead Thuisservice (Nederland), Vertroetel je Ouders, ZorgMies Nederland, LOEShelpt en Uw Zorg Mijn Zorg. Bij een aantal ben ik persoonlijk langs geweest en heb hele fijne gesprekken gehad en met anderen heb ik via e-mail contact gehad. Mijn gegevens staan in ieder geval bij deze bedrijven in hun bestand. “Which reminds me…” per 25 mei 2018 treedt, zoals u misschien al weet, de nieuwe Europese privacywet, de AVG (Algemene verordening gegevensbescherming), in werking. Ik geef bij deze toestemming aan bovengenoemde bedrijven om mijn gegevens op te slaan en te gebruiken om mij te koppelen aan een cliënt die behoefte heeft aan gezelschap. Ik heb al vooruitgang geboekt en begin volgende week als begeleider van mijn eerste cliënt via Saar aan Huis (een dagdeel per week) en ik start begin maart als vrijwilliger via Huizen voor Elkaar (een dagdeel per twee weken).
Sinds ik mijn hart nog meer geopend heb voor mijzelf en mijn medemensen, komen er hele mooie dingen op mijn kronkelige levenspad. Zoveel leuke ontmoetingen met lieve, aardige, energieke, gedreven mensen die heel veel voor een ander over hebben en die heel veel te bieden hebben. Maar ook kom ik in contact met mensen die met soortgelijke levensvragen worstelen als waarmee ik worstelde. “Wat is de zin van mijn leven?” Een oud klasgenoot, die mijn Linkedin profiel had gezien, vroeg zich via een LinkedIn berichtje af hoe ik het roer omgegooid had. Aangezien ik dit een proces is wat al enige tijd geleden in gang gezet is, leek het me een goed idee om deze persoon face-to-face te ontmoeten tijdens een wandeling en hier over te praten. Ik kijk er naar uit!
Deze week nog vroeg iemand uit de straat, die weet van mijn recente keuze om het anders te gaan doen, mij of het me iets lijkt om wekelijks tegen betaling met zijn dementerende moeder te gaan wandelen. Ze wil zo graag naar buiten maar er is helaas te weinig tijd in het verzorgingstehuis waar ze woont en er is een tekort aan vrijwilligers in de directe omgeving. Lijkt me super leuk om haar mee naar buiten te nemen, de frisse lucht in! Het gaat de goede kant op…
Ik ben er klaar voor!