Afgelopen maandag kreeg ik een appje van de dochter van Carl, niet zijn eigen naam. Ze vertelde dat haar vader sinds kort in een verzorgingstehuis in Baarn woont. Wie is Carl?
Een terugblik
Even terug in de tijd. In februari 2018 was ik aan het onderzoeken of ik als één op één begeleider wilde gaan starten. Een enorm groot contrast met mijn eerdere werk als managing consultant in de ICT. Ik had mij ingeschreven op een vrijwilligersplatform en gereageerd op een oproep van Nadine, niet haar eigen naam. Lang verhaal kort; ik heb een paar jaar om de paar weken Carl in zijn prachtige Rolls Royce Phantom naar mooie musea gereden en begeleid. Ik heb in het verleden een paar blogjes over mijn tijd met met Carl geschreven.
Een anekdote
Een mooie anekdote is toen ik in de Rolls Royce met Carl bij het Rijksmuseum Twenthe in Enschede arriveerde. Er liep een ouder echtpaar, die keken hoe ik de Rolls Royce op een invalideparkeerplaats parkeerde. Best een uitdaging omdat de auto 6 meter lang en 2 meter breed is. De vrouw wees mij letterlijk met haar vinger op het bord van invalide parkeerplaats. Het was alsof ze mij wilde zeggen, dat een rijk iemand geen handicap kan hebben. “Carl geef mij jouw invalidekaart eens even!”. Ik hield de kaart omhoog en de vrouw verontschuldigde zich. We kwamen niet meer bij van het lachen. Carl miste vanwege diabetes een onderbeen en kon met zijn prothese niet heel lang lopen. Ik heb hem die dag in zijn rolstoel rondgereden langs een prachtige kunst expositie. In de avond trakteerde Carl mij, na een dagje ‘kunst snuiven’, altijd op een etentje. We hebben tientallen musea bezocht en ook zelfs een keer de TEFAF in Maastricht.
Een tijdje minder contact
Tijdens de Corona periode is het contact iets minder geworden. Ik kwam af en toe nog wel eens op de koffie en zijn dochter heeft mij en mijn vriendin een keer uitgenodigd voor een etentje bij hem thuis. Daarna even geen contact gehad, tot dus het appje afgelopen maandag. Ik reageerde direct met het voorstel om hem de volgende dag, op dinsdag, op te zoeken. Ik was dinsdag namelijk vrij. Zo gezegd zo gedaan. Ik naar Baarn, naar het statige verzorgingstehuis.
Fijn om hem weer te zien
Ruim anderhalf uur was ik bij hem. Zijn korte en middellange termijngeheugen laat hem steeds meer in de steek. Hij kon zich niet meer herinneren, dat hij met mij veel uitstapjes gemaakt heeft. Hij was wel steeds verbaasd dat ik heel veel over zijn leven wist. Details, die ik alleen via hem doorgekregen had. Ik haalde veel ouwe koeien uit de sloot. Hij vond het geweldig en had veel plezier en zat op de praatstoel. Ik stipte allerlei onderwerpen aan over de periode in de tijd met hem. Er ging de gedachte door mijn hoofd, dat ik hem best wel weer eens op regelmatige basis zou kunnen bezoeken. Misschien zouden we zelfs samen weer eens naar het Singer museum, één van zijn favoriete musea, in Laren kunnen gaan.
Natuurlijk wil ik dat
Op de terugweg sprak ik zijn dochter en zij stelde mij de vraag of ik hem bijvoorbeeld één keer per maand tegen betaling zou willen bezoeken? Ik heb ‘ja’ gezegd en aangegeven, dat ik dit op woensdagmiddag zou willen doen.
Hij vond het gezeliig
Gisteren stuurde ik zijn dochter een berichtje, dat ik Carl op woensdagmiddag 30 augustus wil gaan bezoeken. Dit was akkoord. Ze schreef dat haar vader het heel gezellig had gevonden, dat ik er was. Wat fijn dat hij zich het bezoek kon herinneren. Ik kijk weer uit naar de volgende ontmoeting.