ontzorgverlener voor particulieren en (zorg)organisaties!
DELANGEONTZORGT sinds 23 juli 2018
Vanochtend stond ik om 8:15 uur in Hilversum naast het bed van Emile. Gelukkig was ik op tijd weggegaan, want mijn rit vanuit Wijk bij Duurstede was best een uitdaging. Het was tussen de fruitbomen namelijk super mistig. Eenzame fietsers op de smalle landweggetjes zag ik pas als ze nog maar zo’n 30 meter van mij vandaan waren. Voorzichtigheid was geboden.
Lees verder “Een woensdag in het leven van een ontzorgverlener”
Vandaag zaten Mees en ik nietsvermoedend en in volledige anonimiteit te genieten van de lentezon. Ik op een bankje en Mees in z’n rolstoel. De vogels floten er vrolijk op los. Mees had zijn ogen gesloten en net toen ik ook even mijn ogen dicht had, hoorde ik iemand mijn naam zeggen. Misschien zei ze wel “Mees?” maar ja, ik probeer ook een graantje mee te pikken van de bekendheid van Mees, dus ik hoorde écht mijn naam hoor.
De opmerking “Mees, straks gaan we op stap met de bus!” zorgde vanochtend vroeg voor een super enthousiaste reactie. Mees lachte heel hard, terwijl hij nog in bed lag. Daarna vertelde ik dat we met de bus naar de Mercedes garage zouden gaan, vanwege de jaarlijkse apk keuring. Mees was nog steeds enthousiast.
Gisteren was ik bij Dirk in Hilversum. Voor degenen die Dirk nog niet kennen een kleine beschrijving. Dirk is eind 50 en kreeg begin augustus 2022 een CVA (herseninfarct). Dit resulteerde in functieverlies aan zijn linkerkant, ofwel hij is links verlamd. Met een regelmaat schrijf ik over zijn leven na het infarct, over de emoties en rouw die bij het verlies horen bij hem en zijn gezin.
Mees was vrolijk toen ik hem gisterenochtend begroette. Hij had een goede reden om te lachen. Myrthe, een meisje dat naast hem woont, hoest momenteel heel veel. Voor haar is dit niet leuk, maar ja Mees vindt hoestende mensen nu eenmaal grappig. Hij discrimineert niet!
Sinds begin maart kom ik bij Emile, een mooi mens van 62. Emile weet sinds vorig jaar zomer dat hij de ziekte Amyotrofische Laterale Sclerose heeft, vooral bekend als A.L.S. Elke woensdagochtend help ik hem uit bed, ik douche hem, geef zijn medicatie, doe z’n lenzen in etcetera.
Een aantal weken geleden is mijn cliënt overleden. Een aimabele intellectuele man van in de 80 met Parkinson. Hij woonde onder de rook van Deventer. In 2019 kwam ik voor het eerst bij hem en zijn vrouw. Er ontstond een dierbare verbinding.
Het derde JanGrietje magazine is weer verschenen. Prachtige ‘verhalen die verbinden voor en uit de zorg’.
Lees verder ““JAAAAA, NUMMER 3 IS UIT VAN HET JANGRIETJE MAGAZINE!””
Vandaag waren Mees en ik in de prachtige vestingstad Amersfoort om één van zijn bekendste (allang overleden) inwoners beter te leren kennen t.w. Pieter Cornelis Mondriaan (1872 – 1944). We waren in het Mondriaanhuis aan de Korte Gracht.
Wat vind je van de nieuwe d***o? vroeg Emile mij nadat ik de gordijnen in z’n slaapkamer geopend had? “Intimiderend!” antwoordde ik. Emile en ik schoten allebei in de lach. De ochtend begon goed.
