Tijdens mijn werk als managing consultant deed ik niet zo veel met mijn Linkedin profiel. Waarom zou ik? Ik was toch onder de pannen, had een goed betaalde baan en was zeker niet toe aan een nieuwe uitdaging.
Bron foto: https://goo.gl/images/qXkPqf
Inmiddels kijk ik na mijn koerswijziging heel anders naar Linkedin. Het is voor mij een sociaal platform waar verbindingen ontstaan. Ik ‘link’ nu met veel mensen die een sociale rol hebben in de samenleving. Mensen die mensen helpen!
Door nieuwe verbindingen aan te gaan komen er allerlei mooie dingen op mijn pad. Ik ontmoet heel veel lieve, interessante, oprechte mensen. Waarom? Simpel! Ik het laat gebeuren! De afgelopen maanden heeft er een proces plaatsgevonden van voornamelijk loslaten. Ik merkte dat ik meer en meer ruimte kreeg voor nieuwe inspirerende dingen door oude dingen los te laten. Bij mij is dit proces eigenlijk al in 2012 begonnen toen ik benaderd werd door iemand van de vacaturecommissie van de lokale kerk, waar ik bij aangesloten ben. Of ik interesse had om als wijkteammedewerker/contactpersoon aan de slag te gaan. Dit telefoontje kwam op een mooi moment, want ik had geconstateerd dat ik het oprechte menselijke contact miste in mijn werk. Ik zeg pas iets toe als ik er voor de volle 100% voor ga, dus ik vroeg me af of ik hier wel tijd voor had. Natuurlijk gaat het om prioriteit, dus toen ik hoorde dat het misschien een uurtje per week aan tijd kost, besloot ik om er voor te gaan. De rol binnen de kerk was wel op mijn lijf geschreven, aangezien ik van nature een verbinder ben. En ik had besloten dat het best goed paste in mijn 50-, 60-urige werkweek.
Via Linkedin ben ik vorige week, zoals eerder aangegeven, bij de boekpresentatie van het boek “Leven in de Kanteltijd” van Tanja Abbas geweest. De boekpresentatie vond plaats op het prachtige landgoed de Kalenberg in landgoedhotel Woodbrooke in Barchem in de Achterhoek. Vanaf 1908 spant de Woodbrookersvereniging zich in om mensen met verschillende levensbeschouwingen en achtergronden bijeen te brengen[1]. Heerlijk om te horen dat er zoveel mensen zijn die zich inspannen om er een betere wereld van te maken.
Behalve dat het een feest van verbinding was, voelde het ook als een feest van herkenning. Tanja had het tijdens haar inspirerende presentatie over de synchroniciteit, die invloed heeft op keuzes die we maken. Dit sprak mij direct aan, want tijdens de natuur coaching opleiding vorige jaar, was synchroniciteit een belangrijk onderwerp en heeft voor mij een prominente rol gespeeld in mijn eigen kantelproces.
Synchroniciteit
Op één van de cursusdagen was de opdracht om met je persoonlijke levensvraag door het bos te lopen en een stilleven te maken, gebruikmakend van natuurlijke materialen. Ik liep een tijdje over een recht pad door de bossen in Zeist.Net toen ik me afvroeg waar mijn eigen pad in mijn leven naar toe leidt (mijn levensvraag) hoorde ik rechts van me een Specht. Op één of andere manier heb ik iets met Spechten en als ik de spirituele betekenis van een Specht bekijk, dan begrijp ik dat heel goed.
Volgens de indianen Astrologie is de Specht één van de 12 totemdieren. “De Specht is het meest zorgzame totemdier. Hij kan goed luisteren en is zeer empathisch en begripvol. Hij is hierdoor de beste steun in moeilijke situaties. De Specht is een geweldige ouder, vriend en partner. Hij is zuinig, vindingrijk en georganiseerd. In een ondersteunende omgeving zal de Specht zijn zorgzame kant laten zien en is hij bovendien zeer aanhankelijk en romantisch. Echter, wanneer de Specht niet wordt ondersteund door zijn omgeving, heeft hij de neiging om bezitterig, humeurig en jaloers te zijn. Dit totemdier volgt zijn hart, wanneer hij je zijn hart geeft kun je er van uit gaan dat het een oprechte liefde is!” [2]
Toen ik naar rechts keek, zag ik ineens een klein kronkelpad tussen de struiken. Dit pad had ik niet gezien als de Specht zich niet had laten horen. Toeval of niet, ik ben het kronkelpad in gelopen. Het kronkelpad symboliseert voor mij mijn eigen pad. Spannend om er op te lopen omdat je niet weet waar het naar toe gaat, maar tegelijkertijd is het eng omdat je niet meer op het gebaande pad van zekerheden loopt.
Dood hout, nieuw leven
Tijdens mijn wandeling over het kronkelpad kwam ik op een open plek tussen de bomen met heel veel dood hout. Mijn definitie van dood hout is alles wat je meesleurt maar eigenlijk niet meer nodig hebt. Dood hout is wel belangrijk, want het is de voedingsbodem voor nieuw leven. Door het roer om te gooien heb ik al heel wat van dat dode hout losgelaten en merk nu al dat er veel nieuw leven ontstaat in de vorm van inzichten, ontmoetingen, energie. Ik ging zitten op een omgevallen boom en genoot van wat ik zag, hoorde, voelde, rook. Het stilleven was precies zoals ik het wilde hebben. De natuur had het zo neergelegd en ik hoefde er niets meer aan te doen.
Na een tijdje nagedacht te hebben over wat er allemaal gebeurde daar en in mijn leven kreeg ik mijn eerste openbaring over loslaten, veranderen, kantelen. Het heeft bij mij een kanteling in gang gezet en dat smaakte naar meer. Ik laat tegenwoordig de dingen meer spontaan gebeuren, terwijl ik voorheen veel meer de neiging had om de dingen naar mijn hand te zetten. Tijdens mijn werk als managing consultant en project manager was dit ‘convenient’, maar het zorgde ook voor polderblindheid.
Een tijdje geleden kwam ik via Linkedin in aanraking met De Broekriem. Ik had nog nooit van De Broekriem gehoord, maar het sprak mij aan omdat het ook een platform is waar verbindingen tussen mensen ontstaan. Ze organiseren regelmatig event waaronder netwerkwandelingen. Dus gelijk maar aangemeld bij deze organisatie. De Broekriem heeft de ambitie om werkzoekenden te inspireren en in beweging te zetten[3].
Vanochtend heb ik een prachtige netwerkwandeling gemaakt via De Broekriem. Tijdens deze netwerkwandeling heeft Lysette een groep van ca. 8 mensen over de Westerheide bij Hilversum geleid. We hadden het geluk dat het droog was en dat we onderweg zelfs drie reeën tegenkwamen. Dank Yvonne voor jouw opmerkzaamheid. Het was een inspirerende wandeling met fijne gesprekken. Iedereen heeft een interessant verhaal te vertellen. Een succesvolle dag waarbij ik mijn persoonlijke targets gehaald heb, namelijk verbindingen maken in combinatie met bewegen in de buitenlucht.
Dementie in het theater – Dag Mama
Vanavond ga ik naar de voorstelling “Dementie in het theater – Dag Mama” in theater de Kunsthof de Heuf in Buren. Een theater voorstelling waar de werelden van een moeder, die zichzelf aan het verliezen is, haar dochter en een zorgprofessional samenkomen. Nog nooit van dit theater gehoord en ook niet van deze voorstelling, maar via Linkedin op mijn pad gekomen. Gelijk maar een een ticket geboekt.
“Door middel van de prachtige muziek en levensechte scenes kruipt u in de huid van de mens met dementie. U beleeft én begrijpt als nooit tevoren wat de ziekte met hem of haar doet. Niet eerder kwam u zo dichtbij. Met onze selectie van inzichten en handvatten uit psychologie en hersenkunde kunt u vervolgens het béste geven. Zodat het leven met dementie zoveel mogelijk een gelukkig leven kan zijn”[4]
Aangezien ik recent mijn eerste stapjes heb gezet als individuele ouderen begeleider enzo realiseer ik me dat ik te maken zal krijgen met mensen die dementerend zijn. Tijdens deze voorstelling hoop ik meer te leren over dementie zodat ik daar bewuster mee om kan gaan. De online trainingen van samendementievriendelijk.nl hebben mij geïnspireerd om naar deze voorstelling te gaan.
Mijn persoonlijk missie is
actief bijdragen om de kwetsbaarheid bij ouderen terug te dringen door de inzet van mijn talenten.
Ik ben iemand die gemakkelijk contact legt maar die ook moeiteloos mensen met elkaar in contact brengt en onderling weet te verbinden. Wat een fijne reis ben ik aan het maken….
[1] Bron http://www.woodbrookers.nl
[2] Bron “Astrocenter Blog by ”
[3] Bron https://www.debroekriem.nl/over-ons/
[4] Bron https://www.dementieintheater.nl/dagmama