Gisteren zijn Mees en ik naar het Louwman museum in Den Haag geweest. Normaliter werk ik niet op zondag, maar dit was een ‘invallertje’ ivm vakantie.
Mees had heel veel zin om op stap te gaan. “Heeft hij wel eens geen zin? Hmmm!“ Onderweg was hij heel vrolijk. Het liedje van Jeroen Schipper over een dikke zwarte vlieg is makkelijk om te buigen naar een dikke vette boer of een dikke vieze scheet. Mees vindt dit hilarisch en verwacht tegenwoordig van mij, dat ik de tekst aanpas, zodra hij de eerste klanken van het liedje hoort. Hahaha, leuk om te doen.
Enfin bij aankomst in de grote hal van het museum was Mees heel erg vrolijk en als hij lacht dan produceert hij harde vrolijke keelgeluiden. Een man, die voor ons liep schrok er zelfs van. Ik moest me inhouden om zelf niet heel hard te lachen. Maar ja dat kan ik gewoon niet maken als professional, hahaha. Dit laatste is natuurlijk een grap. Ik lach me altijd rot met Mees en houd me niet in. Waarom zou ik?
Het Louwman museum is een heel mooi en groot museum met heel veel auto’s, maar ook paardenwagens (zonder paarden) en koetsen. De geschiedenis van de auto wordt heel mooi weergegeven. Van een oude Messerschmitt tot een peperdure zeldzame Ferrari. Er staat zelfs een, door Karel Appel, beschilderde Mercedes 190.
Oh ja, ook staan er auto’s die in films gebruikt zijn, films zoals The Godfather, of James Bond films. En wist je dat de eerste elektrische auto stamt uit 1899? We keken onze ogen uit.
Tijdens de eetpauze heb ik Mees in de Mercedes bus van zijn vader verschoond en eten gegeven. Het verschonen resulteerde in een tand door z’n lip. Huh..? Sinds Mees een nieuwe grotere rolstoel heeft, is het verschonen in de bus passen en meten. Hij lag op de grond en toen ik z’n inco onder zijn billen wilde leggen, spande Mees z’n spieren en kwam met z’n mond tegen de voetenplank van de rolstoel. Pas toen ik hem weer in z’n stoel had getild, zag ik bloed op z’n voortanden. Oeps… Mees lachte, dus kwestie van wegvegen, checken en door gaan met lol trappen. Zijn vader zei later dat hij de rolstoel soms buiten op de lift zet. Hmmm… het regende op dat moment hard. Volgende keer vraag ik aan een medewerker of ze een ruimte voor me hebben. Tja, ik ben best eigenwijs, al zeg ik het zelf. Eerst zelf proberen en zeg nu zelf, Mees had een schone inco en had eten gehad via de PEG-sonde. Missie geslaagd, toch?
Na een uur of drie vroeg ik “En Mees, wat vond jij het leukste vandaag?” Mees dacht zichtbaar na en begon te lachen. “Niesende en hoestende mensen” zal hij gedacht hebben. Het was weer een dag vol vrolijkheid. Heerlijk!