Zoeven heb ik een bedrag overgemaakt aan giro555 vanwege de oorlog in de Oekraïne.
Een oorlog, die alleen verliezers kent. Een nare wrede oorlog waar ik tegen ben. Geef op giro555
(Ont)zorgverlener voor de mens achter de aandoening!
DELANGEONTZORGT sinds 23 juli 2018
Zoeven heb ik een bedrag overgemaakt aan giro555 vanwege de oorlog in de Oekraïne.
Een oorlog, die alleen verliezers kent. Een nare wrede oorlog waar ik tegen ben. Geef op giro555
Afgelopen dinsdag was ik weer bij Paul. Het ging hem de laatste twee weken niet zo goed. Hij had de dagen ervoor weinig gegeten, terwijl hij normaliter veel eet. Toch wilde Paul blijven leven. Op dat punt was hij zeer duidelijk, maar dinsdag was hij meer in zichzelf teruggetrokken.
Vandaag was ik de hele dag bij Mees. Het is fijn om bij hem te zijn. Zijn lach en zijn enthousiasme werken erg aanstekelijk. Een bijna magische wisselwerking ontstaat als we elkaar zien.
Een paar dagen geleden zag ik dat Myriam belde. Er ging toch even de gedachte door mijn hoofd “Hij zal toch niet…”. Ze klonk best opgewekt. Ze vertelde dat Paul op vrijdag ontslagen zou worden vanuit het Spaarne Gasthuis. “Kun jij dan komen om mij te helpen?”.
Vandaag was ik rond 11.30 uur in het ziekenhuis bij Paul. Bij binnenkomst lag Paul op bed in een diepe slaap.
De laatste paar weken gaat het niet zo goed met Paul. De wonden aan zijn linkervoet en -been wilden niet helen, ondanks de goede verzorging van Myriam, zijn vrouw, en de wondverpleegkundige. Gangreen kroop langzaam vanaf zijn voet richting zijn kuit.
Vorige week dinsdag was ik bij Paul in Haarlem. Het gaat hem niet echt goed. Door de diabetes heeft hij last van zgn. diabetische voeten. Slechte doorbloeding en weinig beweging zorgen voor wonden aan z’n voeten en benen.
Vorige week was ik in Haarlem bij Paul. Paul is inmiddels 75 jaar en lijdt aan vasculaire dementie en suikerziekte. Deze combinatie zorgt voor geheugenproblemen en wonden aan zijn voeten en benen.
Afgelopen dinsdag was ik in Haarlem bij Paul, een man van 74 met vasculaire dementie en diabetes. Ik schrijf regelmatig over hem en zijn vrouw, Myriam. Inmiddels kom ik al ruim een jaar bij hen. Meestal zegt Paul ‘nee’ als ik hem vraag of hij naar buiten wil. Dat wil niet zeggen, dat ik zijn mening altijd respecteer.
Recent was ik bij Hans, een man van 60. In 2004 kreeg hij de diagnose Parkinson. Al ruim twee jaar kom ik bij hem en schrijf ik regelmatig over hem, over zijn dagelijkse struggle, over de DBS (deep brain stimulation) operatie, over het verwijderen van de DBS sensoren, over zijn emoties. Soms weet ik niet waar ik moet beginnen als ik over hem schrijf. Er is zoveel gebeurd in zijn leven en nog steeds gebeurt er veel.