DELANGEONTZORGT sinds 23 juli 2018
Al jaren ben ik donateur van het berenbos in Ouwehands Zoo in Rhenen. In het Berenbos genieten bruine beren, die vroeger mishandeld zijn, van een onbezorgd leven. Als donateur krijg ik elk jaar twee vrijkaartjes om naar het berenweekend te komen. Meestal geef ik de kaartjes weg. Dit jaar bedacht ik iets anders.
Mees wordt altijd heel blij van ‘Het Geluid van Muziek’ en vooral van muziek die hij kent vanuit zijn jeugd met zijn ouders. Muziek en verhaaltjes brengen hem terug naar fijne momenten.
Vanaf het moment dat ik hem in de ochtend begroette was Mees super vrolijk. Hij genoot tijdens het ochtend ritueel van de gesprekken en de vogel geluiden en de muziek. Daarna hebben we in de algemene woonkamer gezellig gekletst met de meiden van Q-Dreams en de aanwezige kinderen.
Eergisteren was ik bij Emile in Hilversum. Regelmatig schrijf ik over hem, over de gesprekken en de humor die we delen. Vrij recent nog deelde ik zijn blog ‘De Positieve Kant’ over zijn ervaringen met ALS.
Vandaag begon de dag goed met mooi weer. Het was wel koud, maar volgens de weerapp zou het 15 graden worden en zonnig. Een mooie dag voor een “wandelingetje”. Mees had zin in de dag en nog voor het douchen vertelde ik dat we op stap met de bus zouden gaan. Mees reageerde super enthousiast.
Vanochtend stond ik om 8:15 uur in Hilversum naast het bed van Emile. Gelukkig was ik op tijd weggegaan, want mijn rit vanuit Wijk bij Duurstede was best een uitdaging. Het was tussen de fruitbomen namelijk super mistig. Eenzame fietsers op de smalle landweggetjes zag ik pas als ze nog maar zo’n 30 meter van mij vandaan waren. Voorzichtigheid was geboden.
Lees verder “Een woensdag in het leven van een ontzorgverlener”
Vandaag zaten Mees en ik nietsvermoedend en in volledige anonimiteit te genieten van de lentezon. Ik op een bankje en Mees in z’n rolstoel. De vogels floten er vrolijk op los. Mees had zijn ogen gesloten en net toen ik ook even mijn ogen dicht had, hoorde ik iemand mijn naam zeggen. Misschien zei ze wel “Mees?” maar ja, ik probeer ook een graantje mee te pikken van de bekendheid van Mees, dus ik hoorde écht mijn naam hoor.
De opmerking “Mees, straks gaan we op stap met de bus!” zorgde vanochtend vroeg voor een super enthousiaste reactie. Mees lachte heel hard, terwijl hij nog in bed lag. Daarna vertelde ik dat we met de bus naar de Mercedes garage zouden gaan, vanwege de jaarlijkse apk keuring. Mees was nog steeds enthousiast.
Gisteren was ik bij Dirk in Hilversum. Voor degenen die Dirk nog niet kennen een kleine beschrijving. Dirk is eind 50 en kreeg begin augustus 2022 een CVA (herseninfarct). Dit resulteerde in functieverlies aan zijn linkerkant, ofwel hij is links verlamd. Met een regelmaat schrijf ik over zijn leven na het infarct, over de emoties en rouw die bij het verlies horen bij hem en zijn gezin.
Mees was vrolijk toen ik hem gisterenochtend begroette. Hij had een goede reden om te lachen. Myrthe, een meisje dat naast hem woont, hoest momenteel heel veel. Voor haar is dit niet leuk, maar ja Mees vindt hoestende mensen nu eenmaal grappig. Hij discrimineert niet!
