Vandaag was ik bij Klaas alias Paul, of is het Paul alias Klaas? Klaas heet dus Paul en Paul woont al heel lang samen met zijn vrouw in hartje Haarlem.
Wat heb ik nou aan mijn fiets hangen?
Een zonnige kletsnatte dag in oktober!
Vanochtend werd ik wakker met een aankomende migraine. De laatste keer was maanden geleden. Ik krijg dan ‘blurry vision’ dwz het beeld begint een beetje te trillen. Ik heb direct veel water gedronken en na een tijdje werd het minder. De zon scheen, maar ik had er weinig oog voor.
Voelt aan als 4 graden!
Zoeven heb ik me weer ondergedompeld in het water van het Gooimeer. Het gaat me makkelijk af om het vol te houden. Ik ben er zelf verbaasd over.
“Zeg ‘ns Aaa”
Braaf deed ik vanochtend wat me gevraagd werd door de GGD medewerkster, waarna ze de wattenstaaf met de lengte van een fierljepstok nog dieper m’n keel in duwde.
“Mag ik die foto echt gebruiken?”
Afgelopen dinsdag was ik in Haarlem bij Klaas en zijn vrouw. Klaas heeft vasculaire dementie en diabetes. Hierdoor heeft hij geheugenproblemen en heeft een periode open wonden aan zijn voeten gehad (diabetisch voetulcus).
Een mooi mens achter de Parkinson – deel 2
In deel 1 van het verhaal over een mooi mens achter de Parkinson schreef ik over de kennismaking begin vorig jaar. Later schrijf ik meer over vorig jaar en de aanloop naar de DBS (Deep Brain Stimulation) operatie. In dit deel schrijf ik over mijn ontmoeting vandaag.
Een koude dag in oktober
Toen ik vanochtend de weerapp opende gaf deze aan dat het 7 graden was en deels onbewolkt. Ik zat buiten in de tuin, slechts gekleed in t-shirt en boxershort, koffie te drinken om alvast te wennen aan de temperatuur.
Een mooi mens achter de Parkinson – deel 1
In mijn recente blog “Mag ik er een blog over schrijven?” kondigde ik aan dat ik het verhaal ga vertellen van een mooi mens. Ik ga hiervoor terug in de tijd.
Het is begin januari 2019 en ik rijd richting een revalidatiecentrum in ‘t Gooi. Het miezert en het is waterkoud. Ik ben onderweg naar Johan, niet z’n echte naam.
Mag ik je voorstellen aan …
Regelmatig schrijf ik over mijn belevenissen met Kees, die leuke puber. Normaliter gebruik ik fictieve namen vanwege de privacy van mijn cliënten. Kees is niet zijn echte naam.
Steeds meer mensen “bekennen kleur”
Terwijl Wibi Soerjadi op de achtergrond “Ständchen” van Franz Liszt speelt, borrelt de inspiratie om te schrijven, om te inspireren omhoog. Ik heb nog genoeg materiaal om wel 10 blogs te schrijven over mijn werk als ontzorgverlener incl. foto’s. Ik maak vaak foto’s als ik werk, altijd handig. De titel van deze blog verwijst naar één van mijn vele talenten.
