DELANGEONTZORGT sinds 23 juli 2018
Sinds ik mij , inmiddels ruim 5 jaar geleden, als zzp’er onder de naam ‘delangeontzorgt’ registreerde bij de kamer van koophandel heb ik al veel mensen mogen helpen. Het bijzondere is, dat mijn cliënten tot nu toe mannen zijn. Voor mij maakt het niet uit of het een man of een vrouw is. Leeftijd, religie, afkomst is voor mij ook niet relevant in de keuze om iemand te gaan helpen.
Vorig jaar, nu ruim een jaar geleden, kreeg Dirk een beroerte. Dit zette niet alleen zijn leven, maar ook het leven van zijn gezin op z’n kop. Regelmatig schrijf ik over Dirk, over zijn functieverlies, over de impact op hem en het gezin.
Vorige week woensdag was ik weer bij Carel (dit keer zijn echte naam in overleg met zijn dochter). Ik schreef in mijn vorige blog “Ouwe en nieuwe koeien” over mijn ontmoeting met hem in de statige zorgvilla in Baarn. Met zijn dochter heb ik afgesproken, dat ik hem elke maand op woensdag ga bezoeken.
Afgelopen maandag kreeg ik een appje van de dochter van Carl, niet zijn eigen naam. Ze vertelde dat haar vader sinds kort in een verzorgingstehuis in Baarn woont. Wie is Carl?
Jaren geleden kreeg ik het boek “Roeien zonder Riemen” cadeau over de Zweedse televisieverslaggeefster Ulla-Carin Lindquist. Op haar 50ste verjaardag wordt bij haar Amyotrofische Laterale Sclerose gediagnosticeerd, beter bekend als ALS.
Ergens in januari dit jaar schreef ik de blog ‘Hoe nu verder?’ over mijn ontmoeting met een man, die op vrij jonge leeftijd getroffen werd door een herseninfarct. Ik sprak met hem en zijn vrouw over de impact van deze gebeurtenis op het hele gezin. Een herseninfarct heb je tenslotte niet alleen, het hele gezin lijdt mee. Iedereen lijdt op zijn of haar eigen manier.
Vorige week woensdagochtend was ik bij Emile in Hilversum. Emile heeft ALS, maar daar gaan we het nu niet over hebben. Elke woensdagochtend help ik hem uit bed en met douchen en aankleden. Ook doe ik sinds kort zijn lenzen in en poets ik zijn tanden.
Sinds gisteren heb ik vakantie en ben ik drie weken vrij. Was ik er aan toe? Ach ja, waarom ook niet. Tijdens mijn werk als ICT managing consultant keek ik al weken van te voren uit naar de vakantie. Ik plande soms tijdens m’n vakantie alweer een weekendje, of weekje voor in de toekomst. Had ik het in die periode soms meer nodig? Ik werkte ruim 60 uur per week en was aan het eind van de week bijna altijd moe.
Vandaag is het weer een warme dag, maar er staat een heerlijk windje. “Mees heb je zin om te gaan fietsen?” vroeg ik Mees vanochtend. Een dikke vette glimlach verscheen op z’n gezicht.
De laatste weken had Mees regelmatig koorts en hoestte hij veel slijm op. Doordat we hem een aantal keer per dag ‘aan de vernevelaar hangen’ komt het slijm gelukkig wel los, maar de laatste dagen zakte de koorts niet meer. Vorige week op donderdagavond was zijn temperatuur gestegen naar 40 graden.
