Zoals recent geschreven in mijn blog “Het ontroert mij”, gaat Karel binnenkort naar een zorginstelling. Ik help hem en zijn vrouw met de verhuizing naar Drenthe. Dit betekent dat per 1 maart de donderdag in mijn agenda vrij komt.
“Waarom eet je eigenlijk altijd hetzelfde op je brood?” vroeg ik recent aan Karel. Elke donderdag smeer ik rond 12.00 uur twee knip bruine boterhammen. Al vier jaar wil hij vlokken op de ene en honing op de andere boterham.
Al ruim vier jaar gaat elke donderdag mijn wekker om 5:15 uur en ga ik naar een man van mijn leeftijd met Myotone Dystrofie (MD), een progressieve spierziekte.
Gisteren was ik de hele dag bij Mees, van de vroege ochtend tot in de avond. Hij was heel vrolijk en had net als ik zin in de nieuwe dag. Bij binnenkomst in z’n slaapkamer lachte hij me al toe.
Vandaag was ik bij Hans, de man met Parkinson-achtige klachten. Ik had per app gevraagd of het oké was dat ik vandaag om 11 uur zou komen ipv om 10 uur. Ik wilde namelijk een beetje uitslapen, beetje tijd voor mezelf.
Vandaag ben ik van 8 tot 8 uur bij Mees. Een best lange dag, die voorbij vliegt. De hele dag zit het liedje met de tekst “Sum sum sum sum sum sum sum sum summertime” in mn hoofd.
Afgelopen dinsdag zou mijn vrije dag zijn. Ik werk om de dinsdag bij een man met Parkinson in regio Deventer. Echter ivm vakantie van iemand uit team Mees, was ik bij Mees.
